Waarom een levensgenieter uit Innsbruck de Figl heeft uitgevonden

Enkele decennia geleden was het meer een exclusieve "club" die met korte boards steile geulen "raakte" om in soms manshoge "sneeuwgeulen" op firnsneeuw naar beneden te "surfen". Steeds meer skifanaten verlengen hun persoonlijke skiseizoen tot ver in het voorjaar. Het is de tijd van ontspannen firn gliding.

Geen helling met zachte sneeuw kan te steil zijn, geen geul te smal. Stoutmoedig storten ze zich op hun brede maar korte 'figl' in het dal. In Innsbruck worden ze bewonderend "Kar-Fockn" genoemd wanneer ze zich in de steile geulen van de Nordkette in de kanalen van Figl storten. Overigens behoren mijn collega's Lea Hajner en Carlos Melgar ook tot deze elitegroep, die hun Figl-ervaringen hier en hier beschrijven

Een video van Vincent op Youtube geeft een goede indruk van de levenshouding van deze wilde honden.

Het idee van Emo Heinrich

Kort na de oorlog kreeg een inwoner van Innsbruck er genoeg van om na bergtochten met zijn schoenzolen over de nog bestaande sneeuwvelden uit te glijden. Geboren als Johann Heinrich in 1922, werd hij al op school Emu genoemd vanwege zijn lange benen en stoppelige gang, een verwijzing naar de Australische struisvogel. Dit werd later Emo, een naam die zelfs in de VS een handelsmerk werd.

Een stevig zweefvliegtuig. Eigenlijk ontworpen voor bergbeklimmers

Deze Emo was ingenieur en werkte na de oorlog als directeur van het TIWAG pompstation in Achenkirch. Altijd met de bergen in het zicht, werd de enthousiaste skiër en klimmer omhoog getrokken naar de keteldalen en wanden. Tot ver in het voorjaar, na zijn beklimmingen van de toppen, wilde hij in steile, tegen de zon beschutte geulen van de sneeuwvelden glijden met iets anders dan zijn laarzen. En zo 'sneed' Emo Heinrich in 1946 zijn eerste 'zomerkorte ski's' en liet ze registreren voor een octrooi. Eerst was het een plank die aan de voorkant was geschaafd, daarna werden drie groeven aangebracht aan de onderkant. En eindelijk, na vele pogingen, schroefde en lijmde hij niet alleen een schopachtige punt op de planken. Aan de zijkanten van de planken bevestigde hij twee naar beneden uitstekende "spureisen", quasi stalen randen, die de zomerkorte ski's zijdelingse steun gaven. De eerste firn gliders waren klaar

In de volgende opname van een ORF Tyrol programma, vertelt Emo Heinrich hoe hij de Figl heeft uitgevonden.

Figl in de Karakorum. Een eerste Figl race in mei 1960

Om uit te vinden of zijn uitvinding ook geschikt was voor zijn berggezel, nodigde hij hen uit voor een proefrit op de Nordkette in Innsbruck. Na het grote succes van deze reeks proeven liet hij zijn uitvinding als octrooi registreren.

Het is grappig dat de exacte "geboortedatum" van Figl tot op de minuut bekend is: op 3 september 1946 om klokslag 23.59 uur werd zijn uitvinding geregistreerd onder octrooinummer 1567195.

Een bedrijf uit Innsbruck zag een zakelijke kans en 'sneed' de eerste exemplaren uit essenhout, de bindingen en metalen randen werden speciaal vervaardigd. Een Zwitsers bedrijf kocht alle afgewerkte Figl. Maar toen kwam de ontgoocheling: het essenhout was kromgetrokken, de Zwitsers stuurden de hele lading terug. Emo Heinrich had niet de financiële middelen om uiteindelijk de Figl te patenteren. En toch begon de Figl zijn triomftocht in het Alpengebied. Zij maakten deel uit van een Karakorum-expeditie in 1954, en op 22 mei 1960 was er de eerste Figl-race.

Het tweede leven van Emo Heinrich

emo Heinrichs tweede leven, zo te zeggen, begon in 1955. De musicus, bergbeklimmer, skiër en schilder reisde naar Californië om zijn fortuin te maken als skileraar. Tijdens een tussentijds bezoek aan huis heeft hij zijn opleiding als berggids en ski-instructeur ingehaald.

Tijdens een expeditie naar de Andes in 1958 beklom hij zonder omhaal vier toppen van zesduizend meter. Het Zuid-Amerikaanse land had echt een oogje op hem laten vallen. Hij werd skileraar in Bariloche. Terug in Californië trouwde hij met zijn vrouw Annedore, die hij had leren kennen op een ski-instructeurscursus in Oostenrijk.

In de derde fase van zijn leven wijdde hij zich volledig aan een andere roeping, die van de schilderkunst. Na zijn studies bij Bob Frick en aan het Manchester Art Center & Frank Webb, ondernam hij schilderreizen die hem over de hele wereld brachten. Tentoonstellingen, eerbewijzen en prijzen getuigen van zijn talent.

Hij realiseerde een laatste droom. Na zijn wereldreizen bouwde hij een huis in Oberlech, waar hij ook een ruim atelier en galerie vestigde.

Emo Heinrich, de uitvinder van het Firng-zweefvliegtuig, overleed op 3 maart 2009 in Igls.

Links:

Ik dank Günter Amor voor zijn verwijzing naar een essay dat Emo Heinrich met zijn hulp heeft geschreven. Het is te bezichtigen in het Tiroler Landesmuseum-Ferdinandeum onder nummer FB 12/291/11

Hoe belangrijk Heinrichs werk in de VS was, blijkt uit een overlijdensbericht in de New Austrian Information https://www.austrianinformation.org/winter-2009/emo-henrich-1922-2009.html