Zomer in Innsbruck: Zitten in het moois

Je kunt bijna overal zitten in Innsbruck. Sommige mensen zouden zelfs creatief kunnen worden. Want een goedgemutste zomermiddag biedt de ontspannen wandelaars in het stadscentrum van Innsbruck menig welkome gelegenheid voor ontspannen "Niedahockn" en "Feinhabn". In de laatste paar zomerweken heb ik ook uitstapjes gemaakt door mijn kleine Alpenstadje. Op het spoor van oude en nieuwe plaatsen om te zitten. Een logboek van een zomerwandeling.

Omdat ik de oude stad meestal vanuit het noorden benader, vanwege waar ik woon, komt hier op de Ottoburg het eerste leuke op mijn pad: een zinnenprikkelende live jazz avond inclusief een sundowner tussen vijf geselecteerde zalen: elke dinsdag en vrijdag vanaf half acht. Maar in de vroege middaguren ga ik soms iets verder, naar Farina, bijvoorbeeld. De nieuwste telg van de volleerde pizzaioli van Due Sicilie heeft het Napolitaanse pizza-wiel zo goed als opnieuw uitgevonden. Het zuidelijke, op steen gebakken platbrood is niet alleen delicaat belegd met vitello tonato of tonijnfilet in een sesamkorst. Indien gewenst kan de grappa in de espresso worden geserveerd in plaats van ernaast. Dolce Vita met een shot in de Schanigarten, dat is hoe de zomer smaakt.

In de Ursulinenpassage opent de gemeentelijke muziekschool in de zomer haar ramen naar de binnenplaats. En de jongste talenten spelen in de openluchtgebieden van de Akropolis. Het Griekse restaurant is hier al heel lang, nieuwer is de kleine buitenpost Mr. Gyros er tegenover. Waar iedereen altijd Grieks spreekt, je de smaak van een vakantie in een pita krijgt en ευχαριστώ roept als je weggaat. In de Akropolis zelf is er altijd ouzo om afscheid te nemen en daarvoor een Griekse eilandschotel naar keuze. Plus boerensalade en tzatziki, pita en feta, mythos en metaxa. Lof aan Dionysus, de Grieken weten hoe ze moeten feesten!

De schnitzel bij Steneck smaakt nog net zo echt als toen ik mijn allereerste schnitzel hier at. Huisbaas Manfred is ook dezelfde originele sinds 1988. De biertuin is elke keer weer een reis terug in de tijd, alleen de enorme kastanjeboom ontbreekt. In plaats daarvan wordt elke Radler vers gemixt, is de aardappelsalade zelfgemaakt, wordt de schnitzel met de hand geklopt en wordt alles aan eerlijke studentenprijzen aangerekend. Zonder boom kun je de lucht beter zien, maar de middaghitte drijft me vaak de schaduw in. Dat is onlangs gebeurd in de Glasmalerei, waar je de beste tuinplaatsen alleen kunt krijgen na reservering. Maar dan zit je onder bomen, geniet je van koele schaduw en dagelijks wisselende lunchmenu's.

En natuurlijk zijn er ook de dagen dat je niet wilt kiezen voor een FuZo espresso bij Manni 's of een Intermezzo Italiano bij Sparkassenplatz. Zelfs niet het indrukwekkend luxueuze 360° uitzicht hoog boven Innsbruck. Dagen waarop de genegen Innsbruck-flaneur onvermijdelijk op een bepaald punt in de Inn terechtkomt. Met een lieveling aan de hand en een literfles Tiroler bier (zie: goed gevuld SPAR-koelvak) in de handbagage. Een picknick op de promenade hier behoeft geen tafel of reservering. Gewoon lekker languit in de groene weide: luisteren naar de vogels, genieten van de zon en jezelf verfrissen rechtstreeks uit de fles. Je kunt bijna overal zitten in Innsbruck.

Lea laat u kennismaken met andere mooie plekjes in haar post over alpenontbijtjes en picknicks op de berg