28 Zwarte mannen houden een wake, daarom wordt de hofkerk in de Innsbrucker volksmond "Schwarzmanderkirche" (Zwartemannenkerk) genoemd. De levensgrote bronzen figuren bewaken echter niet de kerk, maar het grafmonument van keizer Maximiliaan I in haar interieur. Curieus: acht van de "zwarte mannen" zijn dames en de sarcofaag van de keizer is leeg. Daarentegen kunstvol gemaakt en prachtig om te zien.

Hoogtepunten en helden

In werkelijkheid ligt Maximiliaan in Wiener Neustadt begraven. De kerkmuren en fundamenten daar waren echter niet stabiel genoeg voor het gewicht van zijn met liefdevolle details gemaakte begeleiders. Hij had hun oprichting voor zijn dood minutieus gepland. En toch duurde het na zijn overlijden nog drie decennia voordat ze gereed waren. Maar wie bewaakt de keizer post mortem? Daarvoor koos de vorst stammoeders en personages. Zijn beide echtgenotes Maria van Bourgondië en Maria Sforza bevonden zich onder hen. Evenals de Tiroolse aartshertog Sigmund, koning Ferdinand van Portugal en zelfs de met sagen en legendes omgeven koning Artus.

Rustplaats van de vrijheidsstrijders

Het keizerlijke graf neemt de centrale plaats van de kerk in beslag. Tegelijkertijd herbergt de kerk legendarische lokale helden zoals de vrijheidsstrijder Andreas Hofer. Hij voerde in 1809 duizenden dappere Tirolers op de Bergisel aan tegen de overmacht van de troepen van Napoleon. En werd daarvoor in Mantua terechtgesteld. Maar in Innsbruck vereert men hem nog steeds als held. De hofkerk is overigens ook de rustplaats van zijn medestrijders Josef Speckbacher, Joachim Haspinger en Kajetan Sweth.

Wie de hofkerk bezoekt, zou ook de Silberne Kapelle (zilveren kapel) niet moeten overslaan. Hier liggen twee andere beroemde Innsbruckers begraven: aartshertog Ferdinand II en zijn echtgenote Philippine Welser. Zij was tijdens haar leven een plaatselijke superster: koningin van de harten, kruidenexpert, waternimf en door boze tongen zelfs van hekserij beticht. Een zilveren altaar vol pracht en praal, met Madonna, van de hofbouwmeester Giovanni Lucchese beheerst de ruimte naast een andere bijzonderheid: een orgel, waarvan de pijpen uitsluitend uit hout zijn gemaakt.

Orgels en koor

Orgelfans komen in de hofkerk aan hun trekken, want ook in de hoofdruimte bevinden zich twee exemplaren. Ten eerste het bijna 500 jaar oude zwaluwnestorgel van Jörg Ebert. Dit is het grootste, best bewaarde Renaissance-orgel van Oostenrijk. Op de galerij bevindt zich een jonger exemplaar, gebouwd rond 1900 door Hans Mauracher.