Van het Hallerangerhaus eerst op het pad richting „Lafatscher Joch“ draaien. Dit komt uit op een helling van los gesteente, die steeds steiler en smaller wordt. Spoedig leidt de route door de de zogenoemde „Durchschlag“ (hier werd de oude weg voor lastdieren door de rots afgebroken) en iets later – langs een kruis – geleidelijk omhoog naar een bodem, waar een afslag naar de Speckkarspitze afbuigt. Nu gaat het in noordelijke richting gemoedelijk naar de Lafatscher Joch. Bij de bergpas het bord „Pfeishütte“ volgen. Op het pad glooiend naar beneden, waarbij u zich aan de „Pfeishütte“ resp. aan „Pfeishütte über Wilde-Bande-Steig“ oriënteert. Het authentieke „Wilde-Bande-Steig“ voert veelal door kruipdennen, kruist diverse keren geultjes en en stijgt geleidelijk tot de toegang tot de kaar onderaan de Stempeljoch. Hier „Stempeljoch“ resp. „Pfeishütte“ volgen. De klimconstructie (met planken gebouwd, vele stalen kabels) door de kaar wordt steeds steiler, de eerst gruisachtige ondergrond wordt echter boven steviger. Vanaf de pas rechts omlaag en door weides resp. weidegebied gemoedelijk naar de Pfeishütte. Direct bij de hut begint de bewegwijzerde „Goetheweg“ (nr. 219), die op vele plekken uitstekend gezekerd is. De route voert als wandelweg en later als pad gemoedelijk stijgend in de ketel ten zuiden van de berghut. Bij een splitsing richting „Mandlscharte“ resp. „Hafelekar Bergstation“, bij de volgende wegsplitsing rechts verder (links gaat u naar de Arzler Scharte), dan in een brede lus door een helling van los gesteente omhoog naar de Mandlscharte, op de andere zijde door het steen en gruis naar beneden.  Het nu weer goede en behoorlijk brede pad kruist nu bijna constant op dezelfde hoogte onder de rotsen de gesteentehellingen (groots uitzicht op de achterzijde van de Nordkette). Na een korte stijging wisselt u naar de Inntalzijde en daalt in haarspeldbochten een paar meter. Aansluitend gaat het op het gemakkelijke pad in het bovenste gedeelte van de sterk aflopende, gedeeltelijk met gras begroeide zuidflank van de Nordkette over het algemeen gemakkelijk licht stijgend in westelijke richting naar het Hafelekar bergstation. Daarbij telkens de borden „Hafelekar Bergstation“ resp. „Goetheweg“ volgen. Het laatste stuk verloopt afwisselend links en rechts van de graat. Met de Nordkettenbaan en de Hungerburgbaan komt u dan direct in Innsbruck. De afdaling is ook te voet mogelijk.

Vanaf Innsbruck met bus J naar Igls (dalstation Patscherkofelbaan) en met de kabelbaan naar het bergstation Patscherkofel. De bewegwijzering "Zirbenweg" (nr. 350) volgen. De Zirbenweg begint boven het "Schutzhaus Patscherkofel" richting het oosten. Hier begint ook het "educatieve natuurpad Patscherkofel" van de Alpenvereniging. De lichte stijging leidt naar de Boscheben Hütte. Van Boscheben in dezelfde richting verder tot aan de Tulfeinalm en omhoog naar de Halsmarterlift.  Verder met de lift naar Tulfes, vanaf daar met de bus naar Igls en van Igls met bus J terug naar Innsbruck. Ook de wandelroute naar het dalstation van de Patscherkofelbaan is mogelijk: van het dalstation Glungezerbaan op de Speckbacherweg via Rinn en Sistrans naar Igls (wandeltijd ca. 3 uur). Vanaf het dalstation Patscherkofel/Igls naar het Centraal station gaat het van Igls naar Vill door het bos naar de Poltenhütte; bushalte Tantegert, afbuiging richting Bretterkeller, over de brug de snelweg oversteken, ca. 200 meter in westelijke richting naar het Gasthof Bierstindl – Stift Wilten – Leopoldstraße – rechts naar de voetgangersonderdoorgang Olympiabrug – Südbahnstraße tot het station (wandeltijd ca. 1 ½ uur).

Het gaat in het begin met de Karwendelbaan van Innsbruck tot het station Hochzirl, van waaruit u te voet naar het Solsteinhaus gaat.  Direct vanaf het station de borden „Solsteinhaus“ volgen. Noordelijk van de sporen voert een goed pad direct in het dichte bos en mondt na korte tijd uit in een karrenpad. Op dit pad gaat het direct en zeer steil naar boven. Spoedig komt links de weg van het ziekenhuis Hochzirl erop uit, u wandelt verder omhoog en in noordoostelijke richting steil door het bos.   Na het oversteken van een kleine beek, die van de Brunnenschrofen naar beneden loopt, gaat een kort stuk bijna vlak resp. glooiend stijgend daarheen. De route heeft nu bijna veel weg van een rijweg, gaat echter snel weer krachtig omhoog. Op een hoogte van ongeveer 1.350 meter komt de route met een breed bospad samen – hier verder naar boven. Nu leidt de weg bovenlangs een kleine afgrond. Na de beek bereikt u een pad in het lichter wordende bos resp. door de kruipdennen omhoog naar het vrije almgebied van de lieflijke Solnalm. Vanaf hier ziet u voor het eerst een glimp van de bestemming van deze etappe, het Solsteinhaus. Het gaat verder rechts langs de alm en in noordelijke richting dalinwaarts richting de Hollkar. Daarbij wordt hier en daar een steengruisgeul gepasseerd. Het pad kruist de uitlopers van de Hollkar en de beek en trekt ten slotte temidden van kruipdennen gemoedelijk op de helling naar boven naar het Erlsattel met het comfortabele Solsteinhaus (1.805 meter).

Bij het Solsteinhaus de borden „Eppzirler Scharte“ resp. „Eppzirler Alm“ volgen. Eerst op het gemarkeerde pad door het almgebied van de  Erlalm omhoog, dan leidt het pad door steengruis en rotsen naar de helling van los gesteente en omhoog naar de Eppzirler Scharte. Bij de klim door de kaar splitst het pad zich. U houdt de richting „Eppzirler Scharte“ (nr. 212) aan en stijgt steil naar de kerf tussen Kuhlochspitze en Erlspitze omhoog. Op de andere kant door het boven steile en later heel brede helling van los gesteente (Kuhloch) op andermaal een goed pad en gedeeltelijk in haarspeldbochten naar beneden. Bij ongeveer 1.700 meter duikt het pad in een groen weidegebied. Er volgt nog een keer een kort steil stuk met gesteente, voordat de route uiteindelijk de almbodem bereikt. Nu glooiend afdalen en ten slotte parallel aan de uitgedroogde beekbedding naar de Eppzirler Alm wandelen. Daar heeft u echt een pauze verdiend.