0ca15d7f-f165-43da-a156-2714865b59d1 (2)

Keep on Running – parkrun komt naar Innsbruck

11 november 2025

Originele taal van het artikel: English

parkrun werd 21 jaar geleden in Londen opgericht en kwam eind augustus eindelijk naar Innsbruck. Ik kwam er achter via twee Britse vrienden die op het idee kwamen om de wekelijkse vijf kilometer naar Innsbruck te halen, ongeveer op hetzelfde moment. Rhys Clayton (uit Wales) en Matt Firth (uit Engeland) hadden elkaar nog nooit ontmoet, maar hadden allebei al eens meegedaan aan parkruns in Groot-Brittannië en wilden het evenement graag naar hun eigen land halen.

Helaas kan ik door een blessure op dit moment niet hardlopen, maar zoals ik heb ontdekt, is het hardlopen zelf maar een deel van de parkrunervaring. Ik ben verschillende keren vrijwilliger geweest als marshal en timer en vond het erg leuk om op die manier mee te doen.

Met zo'n zeventig mensen die hardlopen als het mooi weer is (het is begrijpelijk dat het aantal daalt als het koud en regent... laten we eens kijken wat er gebeurt als er sneeuw komt!), is parkrun Innpromenade al populair bij zowel de plaatselijke bevolking als bezoekers.

Ik sprak onlangs met Matt om meer te weten te komen.

Hoe hoorde je voor het eerst over parkrun?

Matt: "Ongeveer tien jaar geleden toen mijn beste vriendin in het Verenigd Koninkrijk, Kirsten Burnett, een lokaal evenement opzette. Ze was net begonnen met hardlopen en wilde iets bijdragen aan de lokale gemeenschap. Ik was rond diezelfde tijd ook weer begonnen met hardlopen en zag hoe geweldig het zou zijn om een parkrun in Innsbruck te hebben.

Wat me echt opviel aan parkrun was dat het niet alleen om hardlopen ging. Het ging om mensen - om het creëren van een ruimte waar iedereen kon komen, vijf km kon hardlopen of wandelen, vrijwilligerswerk kon doen, zijn kinderen mee kon nemen, na afloop koffie kon drinken en zich deel kon voelen van een gemeenschap. Het veranderde ook hoe ik over hardlopen dacht - niet alleen als iets individueels (wat het voor mij meestal was), maar als iets dat heel sociaal kon zijn."

Wat was de drijfveer om parkrun naar Innsbruck te halen?

M: "Ik had gezien hoe geweldig parkrun was geweest voor Kirsten en haar gemeenschap en wilde dat hier brengen. Ik wilde ook een sterkere band met Innsbruck opbouwen. Kort nadat ik hier 27 jaar geleden naartoe verhuisde, begon ik een pubquiz die ik vijf jaar runde voordat ik naar Augsburg verhuisde. Toen ik terug naar Innsbruck verhuisde, waren zowel mijn vrouw als ik gefocust op werk en gezin. Ik had niet het gevoel dat ik de tijd had om een wekelijks evenement te organiseren, maar ik miste de quiz en had al een tijdje het idee om een parkrun te starten. Toen stuurde Kirsten me eind 2024 een reeks ChatGPT prompts om me te helpen doelen te stellen voor het nieuwe jaar. Een daarvan was 'Terugkijkend op 2025, wat is de prestatie waar je het meest trots op zou zijn'. Het antwoord was duidelijk: een parkrun organiseren in Innsbruck.

Een parkrun oprichten in Innsbruck

M: Ik nam contact op met een paar vrienden om te zien of er nog iemand geïnteresseerd was. Er was veel steun - ook van mijn vriend Steve Neill, die ook graag een parkrun wilde starten. De tijd was dus rijp.

Steve en ik wilden iets blijvends en zinvols helpen creëren - iets dat mensen zou samenbrengen rond beweging, welzijn en vriendschap. Hardlopen heeft een belangrijke rol gespeeld in mijn leven, zowel fysiek als mentaal, en dat wilde ik delen. Als vader wilde ik ook dat mijn kinderen zouden opgroeien met parkrun als onderdeel van hun leven - iets waar ze aan mee konden doen, vrijwilligerswerk bij konden doen en waar ze trots op konden zijn. Dat geldt ook voor veel van mijn vrienden. Veel van mijn beste vrienden hebben kinderen van dezelfde leeftijd die nu regelmatig hardlopen en vrijwilligerswerk doen bij parkrun. Ik weet nog dat ik Steve's zoon parkrun hoorde uitleggen aan een vriend - hij was zo trots op waar hij deel van uitmaakte. En hij vatte de ethos van parkrun perfect samen: een run, geen race. Open voor iedereen. Ik was er helemaal weg van

Hoe verliep het proces? (Bij wie ging je langs voor toestemming etc.)

M: "Toen Steve en ik besloten om te proberen parkrun hierheen te halen, was de eerste stap contact opnemen met Parkrun Austria. Vanaf het begin kregen we veel steun van Lukas Gärtner, die nieuwe evenementen in Oostenrijk helpt begeleiden, en van Wiebke Kasper, de regiomanager voor Oostenrijk en Duitsland. Zij brachten ons in contact met Rhys en met z'n drieën vormden we het begin van een kernteam van tien personen (nu hebben we meer dan dertig mensen die regelmatig vrijwilligerswerk doen).

Lukas steve, Rhys en ik werden door het hele proces geholpen - van het invullen van de relatief eenvoudige verzekeringspapieren en ander papierwerk tot het afhandelen van de operationele details die een evenement soepel laten verlopen. We kregen ook enorm veel steun van Kirsten, die meer dan tien jaar ervaring meebracht.

Vrijwilligers en papierwerk

M: Maar voordat we met papierwerk begonnen, moesten we eerst een kernteam van vrijwilligers opbouwen. Parkrun vertrouwt volledig op vrijwilligers om elk evenement soepel te laten verlopen. We hebben elke zaterdag minimaal zes mensen nodig: een run director, twee marshals en drie mensen die ervoor zorgen dat iedereen de juiste tijd krijgt (elke run of walk wordt getimed en de resultaten zijn kort na het evenement beschikbaar).

Nadat we toestemming hadden gekregen van de gemeente, verwerkten zij het papierwerk, stuurden ze ons het materiaal (waaronder borden, hi-vis jassen voor vrijwilligers, een EHBO-kit en een defibrillator) en zetten ze de online infrastructuur op."

Wat is het ethos van parkrun?

M: "De ethos is eenvoudig: parkrun is voor iedereen. Het is gratis, het is wekelijks en het is volledig inclusief. Je kunt hardlopen, joggen, wandelen, een buggy duwen, een hond meenemen of gewoon komen om te genieten van de geweldige sfeer. Er is geen druk, geen barrières en geen competitie - het is een loop, geen race.

Wat ik het leukste vind, is dat elke deelnemer op dezelfde manier wordt gevierd, of ze nu als eerste finishen, hun PB (personal best) verbeteren of hun allereerste 5 km lopen. Het gaat om het opbouwen van een ondersteunende gemeenschap waar mensen het gevoel hebben dat ze erbij horen en waar meedoen belangrijker is dan presteren. Die inclusiviteit en openheid is de kern van wat parkrun zo speciaal maakt."

Hoe is de route gekozen?

M: "We wilden een route die weergaf wat Innsbruck zo mooi maakt en die tegelijkertijd veilig, toegankelijk en leuk was voor iedereen. De Innpromenade langs de rivier was de voor de hand liggende keuze - het is vlak, schilderachtig, gemakkelijk te navigeren en al een populaire route voor wandelaars en hardlopers. Het was ook zo'n beetje de enige realistische route die we hadden kunnen kiezen!

Het was voor ons ook essentieel dat het op een busroute lag, dat er parkeergelegenheid in de buurt was en dat we een café hadden waar na elk evenement grote aantallen hardlopers terecht konden. De koffie en het praatje na elke loop zijn een belangrijk onderdeel van parkrun. Het is waar ik het meest naar uitkijk als ik op vakantie ben in de buurt van een parkrun - het is een geweldige manier om nieuwe mensen te ontmoeten zonder ijs te breken. Je hebt meteen iets gemeen met iedereen daar. Die sociale kant - de gesprekken en connecties die na de loop ontstaan - is net zo belangrijk als de loop zelf."

Wat betekent hardlopen voor jou persoonlijk?

M: "Het is een fantastische manier om fit te worden en te blijven, en iets wat de meeste mensen op een bepaald niveau kunnen doen. Het enige wat je nodig hebt, zijn een paar hardloopschoenen. Mijn hardlooprondjes zijn ook een moment waarop ik kan genieten van het prachtige landschap dat ons omringt. Mij krijg je nooit op een loopband. Ongeacht het weer - binnen redelijke grenzen - kun je altijd buiten hardlopen, zolang je maar de juiste kleding draagt. De ochtend beginnen met hardlopen helpt me ook om me op te laden voor de dag. Het is ook bewezen dat blootstelling aan ten minste twintig minuten natuurlijk licht binnen een paar uur na het ontwaken de slaapkwaliteit verbetert - vooral in combinatie met een snelle wandeling of hardloopsessie.

Ik loop de meeste dagen voor het werk hard en probeer elke keer een andere route of een andere aanpak. Soms loop ik in een heuvel, soms een lange duurloop, dan weer fartlek (een aanpak die is gebaseerd op intervaltraining met hoge intensiteit). Het is altijd anders, nooit saai en je kunt jezelf altijd een nieuwe behapbare uitdaging stellen."