Extremsport im Grünen
26 juli 2022
Originele taal van het artikel: Deutsch Informatie Automatische vertaling. Supersnel en bijna perfect.

Wie het Mieminger Plateau ten noordwesten van Innsbruck bezoekt, gaat in vele opzichten een unieke ervaring tegemoet. Landschap, beweging en ontspanning komen hier op zo'n subtiele manier samen dat men niet anders kan dan zich gewillig overgeven aan de aangename verleidingen. Maar omdat ik hier al uitgebreid van het welzijn en de culinaire geneugten heb kunnen genieten, heb ik me deze keer aan een bijzonder ongewoon avontuur gewaagd: Golf. En één inzicht vanaf het begin: het is een ontspannende extreme sport.

De Sonnenplatzl bij Innsbruck

De mooiste zonnige plekjes zijn vaak goed verstopt en moeilijk te vinden voor vreemden. Het Mieminger Plateau is vanuit Innsbruck gemakkelijk met de bus te bereiken. Het duurt ongeveer een uur om van de voordeur naar de bushalte Post te komen; met de auto zou het net zo snel gaan, maar in de bus heb je je handen vrij. Onderweg lees ik wat over golf, zodat ik niet helemaal verdwaald ben op de baan. Wie had kunnen denken dat Schotse herders ooit met stokken stenen in konijnenholen duwden en dat mensen daarom tegenwoordig golf spelen? Of dat de gemiddelde golfbal met maar liefst 150 kilometer per uur over de green wordt geslagen? Het is niet verwonderlijk dat golf zelfs op de maan is gespeeld, waar de bal enkele kilometers vloog. Als ik naar het golfpark in Mieming loop, is er geen teken van de maan. Maar het zonneplateau doet zijn naam weer eer aan: ik heb dorst.

De kleine golfer

Ik ben opzettelijk vroeg en stel me in het clubhuis voor aan de manager Simon Knabl, een lange heer met een winnende glimlach in nette golfkleding. Ik biecht hem meteen op dat ik ruim 16 jaar geleden op een golfbaan in de buurt van Nancy in Noord-Frankrijk was geweest, maar kan me alleen de pijnlijke zonnebrand herinneren. Simon lacht hartelijk, reikt zijn zonnecrème aan en beveelt de Greenvieh aan voor een koel welkomstdrankje. Daarna zal zijn meest ervaren golfcoach me ophalen en me de grootste geheimen van golf bijbrengen. De manager knipoogt veelbelovend, ik kwaak een droog dankwoord en ga even later het Greenvieh golf restaurant en de bar aan de overkant binnen. Daar krijg ik onmiddellijk een "Little Golfer" geserveerd, grapefruit, citroen en soda in een glas, heerlijk verfrissend en rijk aan vitaminen. Net als ik het gazon in de tuin onderzoek op golfkwaliteiten, steekt Rupert zijn sterke hand naar me uit: Jij moet de kleine golfer zijn!

De grote golfschool

We wandelen op ons gemak naar de 10.000 m2 oefenruimte, in de golfschool is Coach Rupert in zijn element. Met slechts een paar decennia meer ervaring dan ik, leidt hij me rustig en bedachtzaam door het zetten. Veilige houding, correcte greeptechniek, stabiele rotatie, geconcentreerde beweging, hij laat het er allemaal zo gemakkelijk uitzien. Op de putting green zijn er veel holes met zachte topografie, hier gaat het om absolute gevoeligheid. Je benadert golf van achteren, mijn golf coach laat het me weten. Als je geen controle hebt in de kleine, hoef je het niet eens te proberen op de grote fairways (holes). Dus raak eerst het gat van een korte afstand voordat je je verder weg waagt. Zeker gemakkelijker gezegd dan gedaan, want zelfs de kleinste nuance in de beweging wordt door de bal op de grond getraceerd, zenuwslopend millimeterwerk. Ik dribbel, Rupert overhandigt me een fles water en toont zich tevreden. Een op de tien, niet slecht voor een begin.

Het zit allemaal in het hoofd

Een paar stappen verder proberen twee andere heren hun slag te slaan, ik knijp mijn ooghoeken dicht en probeer me de bewegingen van de driving range eigen te maken. Rupert haalt nu een andere club uit zijn golftas en wisselt van een putter naar een 8-ijzer. De maximaal 14 clubs verschillen in greeplengte, materiaal (ijzer, hout en hybride) en teehoek van het clubhoofd. Hoe vlakker de hoekgrepen onder de bal, hoe hoger de daaropvolgende parabolische boog van de golfbal. Rupert schildert alles levendig in de lucht voor me, ik knik begrijpend en neem ook een strijkijzer.

Ongeveer 70 meter voor ons, op een kleine heuveltop, staat een groot formaat schietschijf, Rupert zwaait en raakt met jeugdig gemak. Ik neem positie in, laat mijn geduldige golftrainer me opstellen, en maak lastige swings, hoe kwam het dat het er bij hem zo los uitzag? Ik sla één, twee, drie vuistslagen golfgras in de lucht, we veranderen van positie. Geen kracht, het zit allemaal in het hoofd, vermaant mijn leraar me, laat natuurkunde voor je werken. Diep ademhalen, geen gedachten, ik sla, laat los, het schot is raak alsof ik nog nooit iets anders heb gedaan. Het geluid is prachtig, de parabool bijna perfect, mijn bal stuitert vrolijk op de verre rand van het doel. Frustratie wordt gevolgd door nauwelijks te bevatten vreugde, de rush is goed, helemaal niet slecht voor een begin.

Het volgende niveau

We nemen samen nog een paar ballen door, en langzaam wordt het leuk. Ik laat het me nauwelijks merken en probeer stiekem te zweten. Maar voordat mijn onvermijdelijke fouten te zeer ingesleten raken, zet Rupert me in zijn golfkarretje en laat me de parkbanen zien, het eigenlijke golfparadijs. 9 holes beneden, 18 holes boven, ja, daar heb je een karretje voor nodig en ongeveer vijf uur voor de echt grote golfbaan. Aan de achterkant is de eigen Stöttlalm van de club, waar u zich ondertussen kunt verfrissen. Ik sta versteld en moet me goed vasthouden, Rupert geniet duidelijk van het terrein. Af en toe mag ik uitstappen en foto's nemen, maar alleen als we geen andere spelers storen.

Een fairway is verdeeld in vier tees van verschillende moeilijkheidsgraad, de putting green met de target vlag en de fairway ertussen. Een obstakel wordt een hazard genoemd, een gebogen fairway is een dog leg en zandkuilen zijn bunkers. Het aantal slagen dat nodig is om de hole te bereiken wordt op de scorekaart genoteerd, en je controleert elkaar en speelt nooit alleen. Om überhaupt op de banen te mogen spelen, moet je slagen voor een cursuslicentie en een examen, en na een vijfdaagse cursus ben je met succes gecertificeerd. Eigenlijk is alles heel ontspannen, denk ik. Als Rupert me eindelijk naar de bus brengt, heb ik hem allang beloofd dat we elkaar weer zullen zien. Zo'n proefcursus kan hier in een handomdraai worden geboekt. Vandaag heb ik vooral één ding geleerd: golf is eigenlijk best cool.

Soortgelijke artikelen