Friedl, Max en Sigi

lees hier een kleine voorstelling over de Tiroolse landsvorsten. Curieus, heldhaftig of dwaas: weet u om wie het gaat?

Een tamelijk grijs wordende landsvorst trouwt op zijn 60e met een 16-jarige - in een ongelofelijk "aanstellerige drang om te imponeren" bouwt hij nieuwe kastelen met extravagante interieurs. Om dat te kunnen financieren, begint hij Tirol in stukjes te verkopen. Dat hoort de keizer in Wenen en deze laat hem afzetten......Om wie gaat het?

Een landsvorst ondersteunt een verkeerde pauskandidaat, wat hem als hoogverraad ten laste wordt gelegd. Hij wordt gevangen genomen en zijn bezittingen worden ingenomen. Een heerser zonder land... Echter,  dan keert het lot zich: hij kan vluchten en krijgt met de tijd ook al zijn bezittingen terug. Hij wordt zelfs één van de meest welvarende landsvorsten van Tirol. Alleen zijn bijnaam is gebleven. Om wie gaat het?

Een sportieve heerser, die het zich niet liet ontnemen om de gemzen hoogstpersoonlijk met lange speren uit de steile rotswand te steken. Eenmaal klom hij te ver en kon hij niet meer voor- of achteruit. In zijn vertwijfeling riep hij uit: "ach, als ze toch eens zouden komen"! (= kemmaten). Hij werd op wonderbaarlijke wijze gered - het plaatsje aan de voet van de genoemde rotswand heet.....KEMATEN... Om wie gaat het?

Vorst nummer één is Siegmund, de muntrijke. Bij kandidaat nummer twee gaat het om hertog Friedrich IV. Zijn niet al te roemrijke bijnaam "met de lege tas" is  helemaal niet op hem van toepassing. Bankroet was hoogstens zijn zoon Siegmund. Hij  smeet het geld over de balk, was echter heerser in de tijd van het slaan van munten in de stad Hall. Daarom draagt hij op ironische wijze de bijnaam "de muntrijke". Kandidaat nummer drie is Maximiliaan I, de laatste ridder. Aan hem hebben we het Gouden Dak te danken, waar vandaan hij spannende riddertoernooien in de binnenstad van Innsbruck volgde. Hij strandde bij de gemzenjacht in de Martinswand. Breng deze een bezoekje: op 1.200 meter hoogte ligt de "keizer-Max-grot".