HEB JE HET OVER „BIKE“?
Whip off, wheely, pumptrack – klinkt voor velen alsof je een vertaler nodig hebt. De oude bekenden in de wielersport kennen daarentegen hun bikevocabulaire. Voor iedereen, die nieuw in de scene is, verklaren wij op deze pagina enkele begrippen over het thema biken. Om met de professionals en gelijkgestemden op de trails steeds over de sport mee te kunnen praten, bijvoorbeeld in het Bikepark Innsbruck op de Muttereralm of bij de volgende editie van Crankworx Innsbruck.
VERSCHILLENDE VORMEN VAN MOUNTAINBIKEN
- DH/Downhill: puur georiënteerd op de afdaling, zware fietsen met veel vering (in de regel 200 millimeter voor en achter). Bergopwaarts gaat het met deze uitrusting zelden op eigen kracht, in plaats daarvan liever met gondel of shuttle.
- Flowtrail: een machinaal gebouwd traject, dat noch wortels noch stenen bevat. De ene steile bocht rijgt zich aan de andere. Gevorderden rijden zonder remmen en zonder trappen.
- Singletrail: zo wordt een natuurlijke weg voor mountainbikers genoemd, meestal op wandelpaden die niet meer in gebruik zijn. Nauwelijks breder dan een handdoek, nauwelijks bewerkt.
- FR/Freeride: zeer georiënteerd op afdalen, maar ook kleinere beklimmingen worden op de koop toe genomen. De fietsen zijn tamelijk licht, maar zij hebben wel veel vering (in de regel 160 – 180 millimeter). Kabelbanen helpen bij de beklimming. Kortere stukken worden met de pedalen afgelegd.
- Enduro: een uitgebalanceerde mix van bergop- en bergafrijden. Het liefst op trails, bospaden gebruikt men daarentegen alleen voor de trajecten omhoog. De fietsen zijn dankzij carbonarchitectuur al behoorlijk licht, ze hebben echter toch nog een vering van 140 en 160 millimeter. Endurofans gebruiken soms een kabelbaan, soms leggen ze de weg echter ook af met hun spierkracht.
- XC/Cross country: hier gaat het eerder om het beklimmen van toppen met de bike, afdalingen zijn daarentegen bijzaak. De bikes zijn heel licht en hebben minder vering. Hulpmiddelen om boven te komen worden bijna nooit gebruikt.
ALGEMENE MOUNTAINBIKE-BEGRIPPEN
- Gap: Engels voor gat. Het woord beschrijft een gedeelte, waar overheen gesprongen wordt. De grootte van een gat is heel verschillend: het kan net zo goed om een wat grotere kuil gaan als om een hele rivierbedding.
- Step down: een sprong, waarbij de afsprong hoger gelegen is dan de landing, ook wel „Drop“ genaamd.
- Step up: een sprong, waarbij de landing hoger gelegen is dan de afsprong.
- Double: een sprong, waarbij tussen de afsprong en landing een gat (gap) is. Pas op, dat kan gevaarlijk worden en is alleen iets voor ervaren bikers. Te weinig snelheid leidt tot zware valpartijen.
- Drop: een terreinkant, waarachter men enkele centimeters of meters naar beneden springt, op voorwaarde dat men over de juiste rijtechniek beschikt.
- Table: een sprong, waarbij de ruimte tussen de afsprong en landing is gevuld, bijvoorbeeld met aarde of hout. Als men te kort springt, kan men normaal gesproken gewoon verder rijden.
- Wheelie: op het achterwiel rijden met pedaalbeweging.
- Manual: op het achterwiel rollen zonder de pedalen te gebruiken.
- North shore: stuk van een trail, dat uitsluitend over houten planken verloopt.
- Fullface: beschrijving voor een integraalhelm, dus een helm die ook een kinbeugel heeft. Een fullface-helm lijkt op een motorcross helm.
