© Innsbruck Tourismus : Tom Bause Kopie
20 september 2022
Originele taal van het artikel: Deutsch Informatie Automatische vertaling. Supersnel en bijna perfect.

Een Innsbrucks icoon wordt twintig. Het komt zelden voor dat een gebouw binnen enkele jaren de status van icoon bereikt. De Bergiselschanze is daarin geslaagd.

Ik ben niet echt geïnteresseerd in verjaardagen. In dit geval wilde ik echter uit de eerste hand weten hoe de bouw verliep en wat er de afgelopen 20 jaar in het Bergisel is gebeurd. Ik wendde me tot Alfons Schranz, een "veteraan" lid van de Bergisel Sport Club. Niet in de laatste plaats omdat Schranz dit jaar twee zeer persoonlijke jubilea tegelijk viert, die verweven zijn met de Bergisel Skischans. Al 40 jaar (!) werkt hij als vrijwilliger voor de Sport-Club Bergisel, die verantwoordelijk is voor de Bergiselschanze. Sterker nog: als hoofd van het organisatiecomité (OC) was hij de afgelopen 20 jaar als het ware de algemeen directeur van de wedstrijden op de Heldenhügel in Innsbruck.

De dreiging van de FIS heeft Innsbruck "benen" gemaakt

Het leek wel of Innsbruck het nieuwe millennium wilde inluiden met de nieuwbouw van de skischans op de noodlottige Bergisel. Een nieuw gebouw voor het schansspringen, dat al twee keer het middelpunt van de Olympische Winterspelen was geweest, lag in het verschiet en was al in 1990 besproken. Jarenlang werd een nieuw gebouw echter op de lange baan geschoven. Toen de internationale skifederatie FIS in 1999 dreigde de wedstrijdlicentie van de oude skischans in te trekken, ging het dak eraf. Zaha Hadid kwam als duidelijke winnaar uit de snelle aanbestedingsprocedure voor een "New Bergisel Ski Jump with View Café". Het ontwerp van de winnaar van de Pritzkerprijs (een soort Nobelprijs voor architectuur) gaf de lokale berg van Innsbruck een nieuw, sensationeel uiterlijk. Maar eerst moest de oude structuur worden opgeblazen, wat gebeurde op 25 maart 2001. Het veroorzaakte een sensatie in Innsbruck.

Schröcksnadel stelt datum eerste evenement vast op nieuwe heuvel

Oorspronkelijk zou de eerste schansspringwedstrijd pas in 2003 plaatsvinden op de nieuwe heuvel, die op een cobra lijkt. Ik wilde van Alfons Schranz weten waarom de eerste wedstrijd - het was onder andere het springtoernooi van Innsbruck - slechts tien maanden na de start van de bouw plaatsvond. De voormalige directeur van het postdistributiecentrum in Hall was destijds wedstrijdleider van de evenementen en sinds 2002 hoofd van het organisatiecomité (OC) van de Bergiselschanze. "Op dat moment kwam het hoofd van de ÖSV, Peter Schröcksnadel, op het idee om het Vierheuvelen-toernooi in januari 2002 op de nieuwe heuvel te plannen", vertelt Schranz lachend. Waarop alle hendels moesten worden overgehaald om het monsterproject te realiseren en de datum te behouden. Die vond plaats op 4 januari 2002 en kende een winnaar die zijn sporen in de sportgeschiedenis schreef in het jaar waarin de schans werd geopend: Sven Hannawald. Hij was de eerste schansspringer ooit die alle vier de wedstrijden van het toernooi won.

Betonneren bij min 17 graden

De "presto-order" van de ÖSV-voorzitter deed de bouwbedrijven zweten. "In die tijd was het op sommige plaatsen min 17 graden, en dan wordt betonstorten een probleem", vertelt Schranz. En toch ging alles goed. De schans leek op een "bewoonde schelp", maar het wedstrijdspringen kon zonder problemen worden uitgevoerd.

Het dieptepunt in de carrière van Alfons Schranz

Als OC-chef stond Schranz vrijwel in het centrum van de storm bij alle wedstrijdsprongen van de afgelopen 20 jaar. Samen met zijn personeel was hij verantwoordelijk voor de voorbereiding en het goede verloop van de jumping. "Van het regelen van accommodatie voor de teams tot het organiseren van containers (als kleed- en recreatieruimtes) en vrachtwagens voor het vervoer van de sneeuw, hij en zijn mannen moesten alles in de gaten houden. Hij was ook verantwoordelijk voor de voorbereiding van de heuvel en de inloopbaan. Er was altijd stress als er sneeuw was gevallen de nacht voor de sprongen. "De tribunes moesten sneeuwvrij worden gemaakt, wat zeer arbeidsintensief en soms moeilijk was," zegt Schranz. Pas daarna werd het evenement door de politie vrijgegeven.

Na de viervoudige triomf van Sven Hannawald in het jaar dat de nieuwe schans werd geopend, was het springen op de Bergisel meerdere jaren achtereen uitverkocht. Schranz: "Er stonden eens 3.000 mensen buiten het stadion die we niet binnen mochten laten." Om de maximale opkomst van 22.500 toeschouwers te kunnen controleren, moesten de kaartjes in het begin kopieerbaar worden gemaakt. Tegenwoordig maken scans de kaartjes fraudebestendig.

Afscheid van de Bergisel

Hij ziet het feit dat hij zijn "baan" nu heeft kunnen overdragen aan een opvolger met één lachend oog en één huilend oog. Het lachende oog is de vrije tijd met Kerstmis. Voor hem was de periode tussen half december en 6 januari decennialang het absolute hoogseizoen qua werk. Het huilende oog betreft het verleden. "Eigenlijk waren de afgelopen twintig jaar een geweldige tijd," zegt hij. Wat hem nog steeds dwarszit zijn de twee totale afgelastingen van het Four Hills Tournament in 2008 en 2022: "Beide keren gooide de wind roet in het eten," zegt hij.

Met de aankoop van een schijnwerperinstallatie voor het Bergiselstadion zou het windprobleem in de toekomst echter kleiner moeten worden. "De windnetten hebben ons al veel geholpen. En als er een schijnwerperinstallatie is geïnstalleerd, kunnen we later gaan springen. Dat heeft het voordeel dat de wind meestal afneemt in de avonduren."

Een leestip: Ook de bijzondere website van het Stadsarchief Innsbruck wijdt een artikel aan de jarige Bergiselschanze

Soortgelijke artikelen