Tot aan de Umbrüggler Alm

De Umbrüggler Alm werd bijna 40 jaar geleden afgebroken. Nu is het terug: in een eigentijds jasje met een fantastisch uitzicht en een menu dat het waard is om van te genieten. Je moet wat geduld met je meebrengen. Maar zo hoort het toch te zijn op een alpenweide.

Eén ding was duidelijk: na de opening zou half Innsbruck de korte maar steile weg van de Hungerburg naar de Umbrüggler Alm inslaan. De mensen hebben hier tenslotte bijna 40 jaar op gewacht. Eind november 2015 was het zover: de nieuw gebouwde Umbrüggler Alm opende haar deuren en iedereen wilde natuurlijk met eigen ogen zien wat architecten Philipp Lutz en Elmar Ludescher onder een hedendaagse almhut verstaan en hoe het gebouw zich presenteert.

Met geschiedenis

Ongeveer 400 jaar lang was hier alpenweide landbouw. Reeds aan het einde van de 19e eeuw was de Umbrüggler Alm een populaire bestemming voor uitstapjes, en vanaf 1873 was er een officieel vergunde bar. De alp dankt zijn naam aan de boeren uit “Anbruggen”, d.w.z. uit Mariahilf, St. Nikolaus en Hötting, die hier weiderechten hadden. Anbruggen werd al snel “unbrugg’n” in de omgangstaal en tenslotte Umbrüggler.
Met de inlijving van Hötting werd de alp in 1938 eigendom van de stad Innsbruck. in 1979 besloot de stad het desolate gebouw af te breken. Verschillende pogingen om de alp te herbouwen mislukten. in 2014 presenteerde de stad de resultaten van de architectuurwedstrijd met als doel de hut in 2015 te openen.

En plotseling is het uitzicht op de Umbrüggler Alm duidelijk.

Met shingles

Na 40 minuten inspannende wandeling staat hij plotseling recht boven me, op een heuvel die nog moet worden beplant. De Umbrüggler Alm is verre van een blokhut en verre van retro-alpine charme. Ik hou van de eigentijdse uitstraling, ook al ziet het gebouw er op het eerste gezicht een beetje kraaknet en niet erg chic uit met zijn lariks dakspanen en een venstergevel die van onderen op een spleet lijkt.

Met geest

Een klein fort om de Kasermandl te verdrijven, die hier volgens de legende woont? – De gedachte doet me glimlachen. In ieder geval wacht bij de ingang een uit hout gesneden Kasermandl op u. Het ziet er minder grimmig, uitdagender en brutaler uit. Volgens de legende is dat zo: alleen als je de Kasermandl provoceert, wordt hij woedend, verder is deze berggeest een schuwe kerel.

Kasermandl wacht op u bij de ingang.

Met vuur

Het gebouw lijkt aan de buitenkant misschien iets te robuust, maar binnen heeft het een huiselijke elegantie. Een warme, lichte kamer wacht op u, ingericht in gezaagd zilverspar, behalve het gedeelte achter de bar, grote, prachtig bewerkte houten tafels en stoelen, eenvoudige banken langs de muren en een knapperend haardvuur in de hoek.

Het panoramavenster opent een prachtig uitzicht.

Met panorama

Het doorlopende panoramavenster aan de zuidkant opent een adembenemend uitzicht. Het uitzicht dwaalt ver naar het oosten, ver naar het westen, over Innsbruck, het middelgebergte in het zuiden, diep in het Wippdal, tot in het Stubaital; Nockspitze, Serles, Patscherkofel en een hele reeks andere toppen zijn te zien. Het balkon aan de voorkant is een aangename plek om te zitten en in de verte te kijken.

een “alpine-stedelijke” interpretatie: de tafels en stoelen.

Met getjilp

Een schuifdeur leidt naar een andere gastenkamer, de “Innsbrucker Stube” (salon van Innsbruck), waarachter zich een tentoonstellingsruimte bevindt die ook vanuit het oosten toegankelijk is. Hier kunt u interessante feiten te weten komen over het natuurgebied Karwendel. In het midden bevindt zich een reliëf van de Nordkette, in de wanden zijn vitrines aangebracht waar u informatie kunt lezen over verschillende vogelsoorten en hun gekwetter kunt horen – dit gedeelte moet eind januari klaar zijn.

Met kalmte

De toeloop in de eerste weken was enorm, zegt huurster Sonja Schütz, en niet altijd gemakkelijk te verwerken, vooral omdat de alp eerst op proef zou draaien. Sommige gasten reageerden met groot ongenoegen. Het was dus goed dat ik niet alleen een paar weken heb gewacht, maar ook een maandag heb uitgekozen om langs te komen. Er komen veel mensen, maar de Umbrüggler is niet overvol op deze dag. Ik geniet ervan.

De Innsbruck Stube is iets kleiner.

Met een verschil

De Umbrüggler Alm is een plaats waar de “Leit z’samzubringen” (mensen samenkomen), zoals het hoort: kletsen, eten, drinken. Het menu staat vol met fijne dingen: Lever, Kas en spekknoedels, natuurlijk, maar ook Graukassoep met spek of rode koolsoep met Grammelknoedels, ossenworst met mosterdgroenten en geroosterde aardappelen, lamsschouder met Parmezaanse polenta en spruitjes. “We willen een goede keuken bieden met zoveel mogelijk regionale ingrediënten, vers gekookt en met pit,” zegt de waardin.

Met plezier

Het menu laat me keuze te over. Uiteindelijk heb ik gekozen voor aardappelsoep. Ik heb de Kaiserschmarren allang ontdekt, een kwarkpannenkoek om precies te zijn – en dat lukt me alleen als ik niet van tevoren mijn buik heb volgegeten. Het wordt geserveerd met appelcompote. Zelfgemaakte appelcompote – mijn mond loopt open.

De kwarkpannenkoek met appelcompote – een gedicht.

Met hart

En wat zal ik zeggen: de pannenkoek is zo zacht als een wolk, sappig, niet te zoet en – dankzij de kwark – met een subtiel zure noot. De appelcompote brengt me terug naar mijn kindertijd. Na een paar happen is het duidelijk: mijn maag is voorgoed veroverd en daarmee ook mijn hart. De sfeer, het uitzicht, het eten – de Umbrüggler Alm staat nu stevig op mijn radar. Het was het wachten waard.

Genieten van het uitzicht vanaf het balkon.

Umbrüggler Alm
www.umbrueggleralm.at
Neem contact op met 0043-664-3244543
Openingstijden: dagelijks vanaf 8.30 uur; grotere groepen gelieve zich aan te melden of te reserveren

Alle foto’s: © Susanne Gurschler