Voor een handvol donuts: Venier Cup Kinderskiwedstrijd op Rangger Köpfl

Tiroolse kinderen leren skiën met de melk van hun moeder, zoals het gezegde luidt. In feite begint de liefde voor het skiën hier al heel vroeg. Op Oberperfuss met een speciaal programma. Sinds 2017 zorgt het initiatief "Oberperfuss fährt Schi" (Oberperfuss gaat skiën) ervoor dat kinderen enthousiast worden gemaakt voor de meest Oostenrijkse sport. Het jaarlijkse hoogtepunt van het programma, de Venier Cup race, vond begin maart plaats. Genoemd naar Oberperfuss' Local Hero Stephanie Venier, ski-topper en onlangs gekroond tot Super-G wereldkampioen 2025, natuurlijk.

Venier Cup: Skiwedstrijd in Oberperfuss

Je kunt je nauwelijks een mooiere dag wensen voor een kinderskiwedstrijd: blauwe lucht, milde temperaturen en vriendelijke sneeuwcondities. Oberperfer Op 8 maart kunnen basisschoolkinderen eindelijk laten zien wat ze de afgelopen maanden op de piste hebben geleerd. Dankzij een samenwerking tussen de twee basisscholen, de sportclub Oberperfuss, de kabelbanen van Oberperfuss en de skischool Kleissl konden ze hun vaardigheden verbeteren als onderdeel van hun gymnastieklessen. Als ik naar de kleurrijke poorten kijk, krijg ik een beetje heimwee - als kind waren de skiwedstrijden die door de plaatselijke sportclub werden georganiseerd een onvergetelijk deel van de winter voor mij.

De gondellift zit al vol met kinderen en hun families. Om op Sulzstich te komen, waar de Venier Cup plaatsvindt, moeten het publiek en de kleine racers met twee liften omhoog. De derde, die pas sinds dit seizoen beschikbaar is, leidt naar de top van de Rangger Köpfls.

"Wie heeft je ski's afgesteld? Papa of opa?" vraagt een toeschouwer aan een van de kinderen. Skiwedstrijden zijn een familieaangelegenheid, de uitrusting moet in topconditie zijn, zelfs voor de jongste skiërs. Iedereen helpt mee.

Hoe de Venier Cup aan zijn naam komt, wordt al snel duidelijk. Direct bij het dalstation verwelkomt het skigebied je met een groot spandoek ter ere van de lokale heldin Stephanie Venier als wereldkampioen super-G. Venier groeide op in de buurt van het skigebied en is de beschermvrouw van de Venier Cup. Wie weet staat er die dag wel een andere toekomstige kampioene tussen de skiënde kinderen.

Terwijl gezinnen rustig de piste afrennen buiten het gebied dat is afgezet voor de race, is er niets rustig aan het parcours zelf. Familieleden staan langs de hindernissen, klaar om hun kroost - en de andere kinderen - aan te moedigen met de verplichte „hopp hopp hopp“. Het feit dat sommige deelnemers minder dan een meter lang zijn, betekent niet dat de loop niet professioneel georganiseerd is. Helpers bij de start en finish zorgen ervoor dat alles correct verloopt tijdens de tijdwaarneming, een commentator voorziet het publiek van informatie en de kinderen van aanmoedigende kreten. Twee lopers openen het veld, daarna start de Venier Cup.

Vanuit het perspectief van een kind staat er veel op het spel: er zijn minstens drie deelnemers per klas nodig voor het klassement van de schoolklas en de drie snelsten per klas worden in een categorie ingedeeld. De prijs: een pallet met de felbegeerde Venier donuts, die bakkerij Ruetz elk jaar aan de kinderen schenkt. Zelfs in de gondel was er een levendige discussie over hoe de beloning moest worden verdeeld volgens de beste donutrekenkunde

Een voor een kregen de kinderen de licht glooiende piste onder de knie, sommigen met indrukwekkende snelheid, anderen met de dappere bochten van de gemotiveerde nieuwkomer. Eén kind begon pas zes weken geleden met skiën en zijn afdaling werd speciaal geëerd. Onder het toeziend oog van de familieleden gaat de race snel - krappe bochten, een kam die met kracht wordt overgesprongen, een enkele gemiste poort. Het laatste kind krijgt een beetje begeleiding van een helper en haalt met succes de finish.

De race is binnen een uur voorbij en zodra de laatste bocht is genomen, beginnen de helpers snel met opruimen. Binnen enkele minuten zijn de hekken en het afzetlint verdwenen en kan het skigebied zijn normale werkzaamheden hervatten. In plaats daarvan gonst het op het terras van het nabijgelegen restaurant van opwinding - de prijsuitreiking staat op het punt te beginnen. Terwijl de organisatie de laatste voorbereidingen treft voor de fotowand, rennen de kinderen rond in de speeltuin - natuurlijk met hun skischoenen aan. Wat de beenas van een volwassene nachtmerries zou bezorgen, is kinderspel voor de opgewonden jongeren.

Dan kan eindelijk de prijsuitreiking beginnen. Nee, wacht, er ontbreekt nog iemand, zoals Manuel Hujara, directeur van de bergbaan Oberperfuss en voorzitter van de sportclub Oberperfuss, zich realiseert. "Meneer Direktooor", klinkt het al uit de keel van tientallen kinderen. Meneer de directeur haast zich en Hujara begint met de prijsuitreiking. Het was de eerste wedstrijd voor veel van de kinderen, en het snelste meisje en de snelste jongen werden als eerste bekend gemaakt. Ze staan buiten te grijnzen van oor tot oor, met een hele reeks suikerzoete herinneringen alleen voor henzelf - helaas kon ik de uitdrukkingen op de gezichten van hun ouders niet zien.

Op de groepsfoto's is "Krapfen" toepasselijk gekozen als algemeen codewoord voor glimlachen en ogen open houden. Iedereen die het Tiroolse dialect kent, weet dat niets een fotogenieker gezicht oplevert dan dit met verve geschreeuwde woord. Hoe hoger de klassering, hoe groter het enthousiasme onder de kinderen, die in een halve cirkel rond Hujara voor de fotowand staan. Als het om de podiumplaatsen gaat, bijten een of twee van hen al op hun petje van opwinding. Koortsachtig gejuich na de bekendmaking van de vierde plaats - de andere klassen weten nu dat ze verzekerd zijn van een toppositie. Geschreeuw, gelach en gejubel overstemmen bijna de bekendmaking van de eerste en tweede plaats. Ik durf om één ding te wedden: Na deze ervaring zullen de kinderen het skiën voorlopig trouw blijven.

Afbeeldingen, tenzij anders aangegeven: Theresa Kirchmair