Carnaval in Axams: de beroemde Wampelerreiten

De Wampeler zijn sterke mannen wiens witte shirts gevuld zijn met hooi en stro. Ze zijn ook uitgerust met een stok. Volgens de legende vulden de mensen zich vroeger met bladeren tijdens de jacht op beren om zichzelf te beschermen tegen verwondingen. De wampelers kleden zich in een grof, wit Pfoat (overhemd) van linnen en dragen een rode rok over een broek, een brede leren riem, stevige schoenen en een stok - zowel voor evenwicht als verdediging. Gevuld met hun „Grummit“, het hooi van de tweede maaibeurt, trekken ze gehurkt door het dorp. Op het eerste gezicht lijkt dit misschien rustig, maar in werkelijkheid is het extreem inspannend. Het verloop van deze energieverslindende gewoonte wordt bepaald door duidelijke ("ijzeren") regels.

De zogenaamde ruiters, hun tegenstanders, hebben de taak om de wampelers van achteren aan te vallen en op hun rug te gooien. Hoewel de aanvallen alleen van achteren mogen worden gedaan, kunnen de wampelers zich van voren verdedigen met hun stok. De beste wampelers zijn degenen die na de twee dorpsrondes nog steeds een witte rug hebben, wat betekent dat ze niet zijn omvergeworpen.

Deze strijd symboliseert de competitie tussen winter en lente en kan soms behoorlijk energiek zijn. De Wampelerreiten eindigt traditioneel in de herberg, waar de Wampeler kan bijkomen van hun inspannende taak. Het gerucht gaat dat de herstelfase in de herberg erg lang kan duren ... de dorst moet worden gelest.

De Tuxer symboliseert een jonge, krachtige en elegante man. De levendige sjaals, vaak van zijde, en de Zillertaler vrouwenhoed, versierd met bloemen en veren, symboliseren de lente. Daarnaast draagt de Tuxer een „Goaßl“ (zweep), waarmee hij „schnöllt“ (knipt). Met dit ritueel vangt hij op charmante wijze mooie meisjes, wat als een bijzondere eer wordt beschouwd. Een meisje kan zich "bevrijden" van de Tuxer met een dans of een schnaps.

De Axamer Kögelehexen zijn traditionele carnavalsfiguren. Hun outfit bestaat uit een sjaal en een zijden schort, en ze worden aangevuld met de zogenaamde „Nadln“. In vergelijking met andere heksen worden de maskers van de „Nadln“ gekenmerkt door iets zachtere gelaatstrekken. In plaats van een bezem dragen de „Nadln“ een stok, lokaal ook wel „Hoagiler“ genoemd. Deze is niet alleen symbolisch, maar kan door de „Nadln“ ook worden gebruikt voor een lichte klap als dat nodig is, vooral als ze boos zijn.

De „Altboarische Paarl“, bestaande uit „Weibitz und Mannitz“, presenteert zich in elegante kleding en begeleidt de processie. Ze dansen op de klanken van walsen en polka's.

Gehuld in dierenbloed, dierlijke ingewanden om hun nek, aardappeltanden in hun mond, sissend en enge geluiden makend, sluipen ze rond ... En altijd voorop loopt "de Dood" - gekleed in een witte mantel, een houten doodshoofdmasker en een zeis over zijn schouder.