Het is ook een geluk wanneer je op de een of andere manier het gevoel hebt dat je een verkeerde afslag hebt genomen en dan de curator van de tentoonstelling, Florian Waldvogel, je pad kruist. Hij ontwikkelde de tentoonstelling samen met Thomas Thiel, de directeur van het Museum für Gegenwartskunst in Siegen.
Zijn aanstelling als conservator (en hoofd van de moderne collectie) zie je overigens al van een afstand, maar misschien zijn het de nuttige toelichtingen die ons terugbrengen naar het eigenlijke verloop van de tentoonstelling. Toch hebben we niet helemaal een verkeerde afslag genomen; de open deur naar de permanente tentoonstelling was opzettelijk en verwijst naar de zaal die naar pokken ruikt.
Net om de hoek is Albin Egger-Lienz's monster schilderij "Het Kruis", waarop pater Haspinger de opstandige boeren leidt tegen Napoleon. En nu is voorkennis van de geschiedenis vereist! Want de context wordt pas duidelijk als je weet hoe opstandig de Tirolers vochten tegen de pokkeninenting. Beieren daarentegen was het eerste land ter wereld dat de (effectieve) oorspronkelijke vorm van pokkenvaccinatie invoerde. "En hoe ruiken pokken dan?", vraag ik de heer Waldvogel, enigszins verbaasd. "Ze ruiken helemaal niet", legt hij met een grijns uit. Terug naar het begin dus, en verder in de jungle van geuren, die zeker intenser zijn dan voorheen in de andere kamers.
Maar ik wil nu nog niet te veel vooruitlopen op de tentoonstelling. Niet alles ruikt lekker, sommige dingen zijn een beetje ongemakkelijk. Maar gaan we niet graag naar het museum om dit ongemak te ervaren in een wereld die gekenmerkt wordt door comfortzones, soul food en feelgood playlists?
