Probeer gezelligheid: de familie Gundolf nodigt u uit voor een Tiroolse avond

Er bestaan veel wilde legendes over ons Tirolers: een ruw en koppig bergvolk, wantrouwig en introvert, met een vreemde taal en eigenzinnige manieren. Zo ver, zo waar? In dit land weten we al precies wie we zijn en hoe we leven. Elders daarentegen zijn mensen verbaasd over bepaalde eigenaardigheden die we "thuis" als vanzelfsprekend beschouwen. In Tirol spreekt iedereen elkaar bijvoorbeeld bij de voornaam aan, ook al kennen we elkaar nog niet. We lachen graag, dansen en maken muziek, cultiveren oude gebruiken en leven onze tradities na, houden van lekker eten en drinken, zijn openhartig en sluiten de dag graag 's avonds samen af. Hoe indrukwekkend zo'n typisch Tiroolse avond kan zijn, kon ik onlangs zelf ervaren in de "grootste salon van Tirol" - samen met de Gundolf-groep en talrijke gasten uit de hele wereld.

Dus laten we beginnen met de fundamentele vraag: Wat maakt een authentieke Tiroolse avond? Omdat bij ons Tirolers elke avond op de een of andere manier een echte Tiroleravond is, had ik iets langer dan ik dacht geen antwoord voor mijn bezoeker uit Berlijn. Voor een empirisch onderzoek was ik daarom een paar dagen later samen met mijn Berlijnse metgezel (naar de foto's van het evenement) op het Happy Nightskate-evenement met het motto "Tiroler avond".

En het is niet verwonderlijk dat het Tiroolse culturele erfgoed het hier zwaar te verduren krijgt: felgekleurde klederdracht (zwembroeken) en Tiroolse mutsen tussen de schnaps en skistokken in de zomer, plus Gabalier gebonk en alleen de beste après-ski hits uit de DJ-truck. Voor ons een gracieuze langlaufer op rolski's in schaatspas, achter ons koebellen die ergens klingelen, een leuke Tiroolse culturele lawine om van te glimlachen - alleen is het niet authentiek. Berlijn en ik realiseren ons geamuseerd dat je voor een echte Tiroolse avond ergens anders moet zoeken. Zo gezegd, zo gedaan: mijn bezoeker en ik boeken wat waarschijnlijk de meest exclusieve Tiroolse ervaring is die Innsbruck te bieden heeft in de Alpensaal van de Messe Innsbruck.

Je kunt deze waarschijnlijk "grootste kroeg van Tirol" gemakkelijk te voet of met tram 1 bereiken. Zodra we binnenkomen, worden we begroet door een spandoek met reclame voor de "Tiroler Avond van de Gundolf Groep". Dit is eigenlijk een echte Tiroolse traditie, want de familie Gundolf presenteert hun culturele programma al sinds 1967, hoewel niet alle gezichten meer Gundolf heten, maar dat stoort hier niemand echt. De eerste gasten druppelen langzaam binnen, allemaal verschillende talen sprekend, en sommigen stoppen even om zich te vergapen aan de ingelijste gouden plaat in de Herrgottswinkel. Ondertussen flikkert er in de rustieke Alpensaal een veedrift over het scherm, zitten de mensen aan massieve massief houten tafels, hangen er versierde feestkransen aan het plafond, badend in warm licht en het bekende gezoem van een accordeon. De bergketen Nordkette in Innsbruck is onmiskenbaar afgebeeld op de westelijke muur, er is zelfs een kleine souvenirwinkel in de hoek en een achtergrond van een alpenweide op het podium - je voelt je hier echt thuis.

Degenen die ook een diner hebben geboekt, krijgen frittatasoep geserveerd, daarna een keuze uit geroosterd varkensvlees of Schlutzkrapfen en tot slot een apfelstrudel. Zuster Gundolf helpt vandaag aan de bar, maar weet ook van wanten op het podium: "We hebben overal opgetreden - we waren een keer in Zuid-Afrika met Kerstmis, dat was echt een zware tijd, maar ook geweldig toch, het was gewoon belangrijk voor papa." Een zin van de zus die het hele verhaal van Gundolf vertelt: het intergenerationele levenswerk van een Tiroolse familie, de hechte cohesie en de wilde meningsverschillen, het gezamenlijke harde werken en de ontberingen, het alomtegenwoordige toerisme in Tirol, de liefde voor thuis en de wijde wereld. En dit is precies hoe de Gundolf-groep het verhaal van het leven in de Alpen op het podium vertelt: de lichten gaan uit met de mars "Dem Land Tirol die Treue" en het avondprogramma begint. Papa begroet de gasten, hij wordt vandaag 78 jaar.

Dit wordt onmiddellijk gevolgd door een snelvoetige Schuhplattler en daarna een Tiroolse koppeldans. De muziek is trouwens echt - ze hebben zelfs de zaag van tevoren gestemd! Duits, Engels, Frans, Italiaans en Spaans worden allemaal gesproken met een heerlijk Tirools accent, maar tijdens het "Chanson à deux" van Martin Gundolf en (we noemen haar gewoon) oma Rosi voegt een klein Frans meisje zich brutaal bij hen op het podium, waarbij ze zelfverzekerd alle taalbarrières negeert en zonder uitzondering ieders hart doet smelten door Rosi's kristalheldere jodelen met grote kinderogen. Dit wordt gevolgd door een kruispolka, een harpsolo, dan een glockenspiel en tot slot Bernadett op de hammered dulcimer en Martin op de citer. De laatste wordt correct geïntroduceerd als de "moeilijke Tiroolse boerenharp", wat me doet grijnzen, net als Berlijn naast me.

Ik word een beetje sentimenteel als drie Tiroler mannen hun meterslange alpenhoorns in elkaar zetten. Het is ruim 30 jaar geleden dat ik in Inzing naar de zeldzame alpenhoorns mocht luisteren toen de bijna blinde instrumentenbouwer Ludwig Walch zijn meesterwerken in de aangrenzende tuin stemde. Maar de houthakkersdans, molenaarsdans, jaloeziedans, schelpendans en mijnwerkersdans brengen me al snel weer op de been: mensen hakken op de maat en dansen rond een molen, trekken elkaar over het podium terwijl ze hun vingers in elkaar haken of blazen een tunnel onder de grond op. Het programma is strak, maar nooit te snel, en meer dan eens worden mijn eigen herinneringen aan thuis wakker geschud. Als de Gundolfs uiteindelijk afscheid nemen, zingend in alle talen, kan het publiek niet langer blijven zitten: Ze klappen, zingen en dansen mee, lachen in elkaars armen en vegen misschien zelfs een traan weg.

De meest authentieke uiting van echt Tirools geluk nemen we die avond allemaal mee naar huis: de Jucheza. Een spontane vreugdekreet die wij Tirolers bij verschillende gelegenheden uit volle borst slaken. Als je je nu nog niet kunt voorstellen wat dit betekent, dan raden we je van harte aan om de Tiroleravond van de Gundolf-groep te bezoeken. Als zuster Gundolf ons bij het afscheid een schnaps (Willi pear) van Draxl in Inzing serveert, is de avond perfect en zingt zelfs Berlijn een beetje mee op weg naar huis: Tirol is lei oans, isch a Landl a kloans, isch a liabs und a feins, und des Landl isch meins.

Tickets en alle data voor de Tiroolse avond van de Gundolf Group zijn hier verkrijgbaar. Met de Welcome Card en de Innsbruck Card krijg je 25 procent korting. En als je een cadeaubon bestelt of cadeau geeft, krijg je ook een gratis cd van de Gundolfs. Je kunt hem hier ook vrijblijvend beluisteren op Spotify. Als je ook de bonte Tiroolse avond bij Happy Nightskate wilt meemaken, heb je op 26 juni 2024 weer de kans.

Foto's: De foto's zijn gemaakt door de Berlijnse fotograaf Sascha Jakubenko en de auteur van dit artikel.