Ambachten uit de stad: zeep en splitboards op maat maken in Innsbruck

Door de oude stad slenteren en naar alle kleurrijke gebouwen kijken doet me altijd glimlachen. Elke keer voel ik me weer een toerist, en dat vind ik heerlijk. Je kunt uren staren naar alle details in de architectuur en de omgeving. Ambachtelijkheid heeft zich verankerd in de fundamenten van de stad. Het zette me aan het denken over welke verschillende ambachten Innsbruck/Oostenrijk herbergt.

Voor deze blog bezocht ik een paar verschillende plaatsen die elk hun eigen ambacht hebben. SPURart verkoopt custom made ski's en snowboards en biedt ook workshops aan om je eigen ski's en snowboards te bouwen. Ik weet niet meer hoe ik ze gevonden heb, waarschijnlijk via een vriend, maar ik heb mezelf ingeschreven voor een workshop bij hen om mijn eigen splitboard te bouwen.

Enige tijd later ging ik naar een wasserette en stuitte op een klein winkeltje aan de overkant van de rivier van de oude stad waar ze zeep en schoonmaakmiddelen verkochten. Ik bleek terecht te zijn gekomen in de oudste zeepfabriek van Oostenrijk! Dit familiebedrijf, dat al sinds 1777 actief is, is nu al aan zijn achtste generatie toe en verkoopt producten over de hele wereld.

De familie Walde, die al sinds 1777 actief is, had aanvankelijk een product nodig dat hen in bedrijf zou houden. Hun oplossing was een product te ontwikkelen dat de stad nodig had. In die tijd waren de lampen in de huizen en zelfs de straatverlichting nog kaarsen. Dit was het belangrijkste product van de familie Walde, samen met zeep. In die tijd werden kaarsen en zeep gemaakt van koeienvet, een stof die in de streek in overvloed voorhanden was. Het is een product dat ze vandaag nog steeds gebruiken in sommige van hun zepen en kaarsen. Als veganist ben ik hier natuurlijk geen fan van, maar ze zijn overgestapt op de productie van zepen die 100% plantaardig zijn.

Wegens de grotere vraag verhuisde de fabriek in 2005 naar een 6000 m2 groot complex in de buurt van Hallerstrase. Ik bezocht de nieuwe fabriek om een beter idee te krijgen van hoe zeep en kaarsen worden geproduceerd. De winkel waar de oude fabriek was gevestigd, is gebleven. In de fabriek worden ook nog steeds kaarsen gemaakt en daarvoor worden enorme machines gebruikt.

Als u de winkel in de buurt van de oude stad wilt bezoeken, het adres is Innstraße 23 en ze zijn open van ma-vr van 9.00 tot 18.00 uur en op zaterdag van 9.00 tot 13.00 uur.

Een van de coolste dingen die ik tot nu toe in Innsbruck heb gedaan, was de workshop bij SPURart. Tijdens deze 2-daagse ervaring kun je je eigen ski's, snowboard of splitboard bouwen. Ik besloot om een splitboard te bouwen met een custom design op het bovenblad.

Zaterdagmorgen rond 8 uur kwamen we samen voor koffie en een kleine briefing over wat we zouden gaan doen. Ik had eerlijk gezegd geen idee hoe een plank werd gemaakt, laat staan waar hij van gemaakt is.

We begonnen meteen met het bevestigen van de randen aan de zijkant van de basis. Ik lijmde bijna mijn hand aan de plank, maar slaagde erin hem eraf te halen en de clips erop te krijgen. Voor een beetje extra kosten besloot ik om een aangepaste print op het bovenblad te krijgen met 3 verschillende houtsoorten die door de laser werden uitgesneden.

Bij veel van de volgende stappen kreeg ik vieze handen, dus ik was niet in staat om overal foto's van te maken. We hebben de plank in een soort mal gelegd om de neus en de staart naar boven te laten buigen. Daarna legden we de verschillende lagen glasvezel op de basis, legden een kern in het midden, en nog wat glasvezel bovenop, waarbij we elke laag doordrenkten met veel lijm om het bij elkaar te houden.

De laatste toplaag was de 0,6mm dikke toplaag gemaakt van olijfhout, zwart Macassar en Indische rode appel.

Nadat alle lagen aan elkaar waren gelijmd, ging het geheel in een plastic vacuüm zak om de oven in te gaan tot de volgende ochtend.

Om eerlijk te zijn had ik op dit moment nooit gedacht dat dit ding als splitboard zou uitkomen of dat ik er ooit op zou kunnen rijden. Wetende hoeveel lagen er over elkaar heen gaan leek dit vrij onmogelijk. De volgende dag kwam het echter uit de oven als één grote, stevige vierkante plank en het zag er echt uit alsof het zou kunnen werken!

Toen het overtollige glasvezel eraf gesneden was, begon het echt op een splitboard te lijken. Het engste deel voor mij was het doormidden snijden van het hele ding.

Na nog wat vormen en schuren waren beide kanten van het splitboard klaar!

Kijk op hun website voor prijzen en de verschillende vormen en stijlen waaruit je kunt kiezen! Ik weet dat de prijzen voor de workshops lager zijn in het laagseizoen, dus dit is misschien ook wel een leuk idee om in de zomer te doen!