The Sound of Music (and everything else): Een gesprek met Isobel Cope, geluidstechnicus uit Innsbruck

De eerste keer dat ik Isobel Cope ontmoette, was ik halverwege de presentatie van mijn radioprogramma Sensations in the Dark (op Freirad van 9 tot 23 uur, elke laatste vrijdag van de maand... ja, ik moest even snel een plugin inlassen!) De reden dat ze er alleen de tweede helft van de show bij kon zijn, was dat ze net naar de Freirad-studio was gesneld vanuit de stadsbibliotheek, waar ze die avond een optreden had. Dit geeft je een idee van Isobels karakter (Character is overigens de naam van een van de bands waarin ze op dat moment speelde) en hoe diep ze in de muziek zit.

Sindsdien zijn we vrienden geworden - Izzy is betrokken bij allerlei interessante muzikale ondernemingen - maar ik had nog nooit veel met haar gesproken over haar baan als geluidstechnicus of over hoe ze de Hollywood-superster Kate Winslet ontmoette. Dus leek het me een goed idee om er eens over te praten en de goede mensen van Innsbruck Tourism gingen akkoord. Ik nam dit interview op op het dakterras van Die Bäckereieen fantastische locatie dicht bij het centrum van de stad.

Waar heb je de laatste tijd aan gewerkt?

'Ik heb het afgelopen jaar een paar films gemaakt. Een hele gave genaamd Woolf Women over vijf wilde vrouwen die aan downhill skateboarden doen... gekkenwerk!... absoluut gekkenwerk. Met deze kleine kniebeschermers en helmen gaan ze 130 km/u over bergwegen, vaak zonder dat de wegen zijn afgezet. Er kunnen dus auto's aankomen. Het is een 80 minuten durende documentaire over een reis die ze maakten om deze epische skate te doen. Het is erg emotioneel en zit boordevol actie. Ik denk dat ik er echt van genoten heb omdat het een vrouwelijke extreme sportfilm is en ik heb veel mannelijke extreme sportfilms gemaakt. Toen ik er naar keek, dacht ik: dit is nog gekker dan het mannelijke freeriden dat ik heb gedaan! Alles is hard... Ik bedoel, ik weet dat sneeuw hard is als je erop valt, maar het is toch geen asfalt? Je kunt niet discussiëren over asfalt!

Welke specifieke uitdagingen biedt zo'n film voor jou?

het is een uitdaging omdat er met veel verschillende soorten apparatuur werd gefilmd, waaronder telefoons, wat het geluid was.... moeilijk. Vanuit het oogpunt van mixen was het een hele uitdaging om het beste uit de audio te halen en het tegelijkertijd met genoeg sfeer te vullen om het filmisch te laten klinken. En dan ook nog binnen een heel strak tijdschema. Het was echt intens

Waar heb je de laatste tijd nog meer aan gewerkt?

'Twee korte films. De ene is een fictieve korte film over Uheber. Dat is een oude, oude genezingstechniek die ze doen in Zillertal (vallei in Tirol) Het is een beetje magisch: ze kunnen dingen doen zoals hun handen op iemand leggen die bloedt en zingen en het stopt het bloeden. Het was rond dat thema ... maar een beetje meer 'horror', dus dat was een mooie kans voor wat sound design.

(Op dit punt van het interview vliegt er een vliegtuig over...)

Gaat dat een probleem worden?

Nee, nee, het is prima. Je luistert altijd naar dat soort dingen!

Ik kan dat eruit mixen! Hoe dan ook, de andere korte film was een korte half-fictieve, half-feitelijke film over mensen in het noorden van Rusland die rendieren hoeden. Het is heel triest, hun manier van leven verdwijnt door de opwarming van de aarde en ze kunnen er niets aan doen.

En ik moest een paar reclameachtige dingen mixen, wat ook cool is. In de ene verdwijnt iemand in een koelkast om melk te halen - het is een melkreclame - en de andere is voor het langlaufen in Seefeld.

Dus je moet sneeuweffectgeluiden toevoegen?

ik denk dat ik bijna al het geluid moet doen. Als ze aan het filmen zijn, krijg je dit panning van rechts naar links - stil naar harder naar stiller - als ze langslopen werkt het voor dat shot, maar als ze van verder weg filmen en geen geluid oppikken, moet ik het geluid opnieuw maken. Ik kan geen andere delen hergebruiken, het past niet bij elkaar. Maar ik heb net een hele mooie langlaufbibliotheek gevonden, dus ik sleep het allemaal naar binnen, zet het allemaal op een rij...'

Hoe kom je aan dit werk?

'Ik zou zeggen dat ik nogal een zware netwerker ben. Toen ik hierheen verhuisde had ik een baan, dus ik hoefde niet veel te doen. Ik werkte samen met een filmcomponist'.

Hoe ging dat, werken op afstand?

we ontmoetten elkaar in Londen en werkten de hele tijd in dezelfde kamer. Toen verhuisde hij naar Frankrijk en ik bleef in Londen. Dus toen ik zei dat ik naar Oostenrijk wilde verhuizen, had hij zoiets van 'ja... doe maar wat je wilt', want we waren toch niet op dezelfde plek. Dus verhuisde ik in 2015 hierheen en werkten we twee jaar op afstand.

Hoe dat mogelijk was, ik deed geen eindmixage. Dus hij schreef de muziek voor een film - we deden veel tekenfilms, kindertelevisie... dus hij schreef de muziek, stuurde die naar mij, ik mixte een beetje en legde het dan tegen de video aan, waarna ik het naar de klant stuurde zodat zij het konden doornemen - 'dat stukje vond ik goed, dat stukje niet' - zij stuurden de aantekeningen naar mij. Ik kijk of ik de veranderingen kan maken en tegelijkertijd moet hij herschrijven en ik moet dingen opnieuw bewerken. Dan stuurde hij me de volgende versie en zette ik die op de video en stuurde die naar de klant. Dat werkte heel goed omdat ik alleen maar goede luidsprekers en een goede internetverbinding nodig had. Ik deed ook wat netwerkdingen voor hem en veel administratie.

Welke cartoons heb je gedaan?

'Tree Fu Tom, Sonic Boom, 1001 nights - die is groot in Canada. Hij is Canadees en een geweldige netwerker, dus we gingen naar conferenties in Canada en de Verenigde Staten. Uiteindelijk verhuisde hij van Frankrijk terug naar Canada. We zaten dus in totaal verschillende tijdzones, wat heel goed werkte. Zijn werkdag eindigde, we hadden een korte cross-over en dan begon de mijne. Dus als hij wakker werd, was het werk gedaan!

Maar op een gegeven moment had hij minder werk en concentreerde hij zich op andere dingen, dus werden mijn uren ingekort. Dus toen ben ik wat meer gaan netwerken en toevallig vond ik via vrienden een van de beste, meest actieve productiebedrijven in Innsbruck; White Room Productions. Het kwam zo goed uit omdat ze toevallig iemand zochten om al hun geluidswerk te doen. Dus ik kreeg een heleboel geweldige projecten van hen en als ik aan een film van hen werkte, ging ik naar de festivals (waar de film werd vertoond) en als ik bij het bekijken van andere films zag dat ze niet waren gemixt, nam ik daarna contact op met die mensen. 'Wie heeft jullie geluid gedaan? Heb je geluid nodig?

Dus het netwerken dat je deed met de filmcomponist kwam je goed van pas toen je voor jezelf begon?

'Ja, uiteindelijk ben ik blij dat er een einde kwam aan die baan, ook al werd hij goed betaald omdat er veel rondgehangen werd. Er is echt een geweldig filmnetwerk in Innsbruck. Het is klein, maar geweldig. Meestal in de bergen - sportfilms, maar ook reclame, toerisme in Tirol, wat goede korte fictie. En ook heb ik drie jaar geleden mijn eerste natuurdocumentaire gemaakt met iemand van hier, genaamd Patrick Centurioni. Dat was geweldig, een echte eyeopener. Dus om het uit te leggen, toen ik stopte met werken met de componist, stopte ik met filmmuziek en begon ik met post-productie geluid en dat is eigenlijk alles wat ik sindsdien heb gedaan. Geluidseffecten, mixen, al het polijsten. Toen ik deze natuurdocumentaire maakte, kreeg ik in feite een blanco film omdat dieren van zo ver weg worden gefilmd dat je op geen enkele manier het geluid van een eekhoorn die aan een noot krabt kunt horen. Dus ik moest eigenlijk alles zelf doen... de wind, het geritsel van de bladeren, wat de achtergrond ook mocht zijn. Dus dat breng ik eerst in lagen aan. Dan pak ik een plank en denk: 'Goed, welke oppervlakken heb ik nodig? Dus voor de laatste film heb ik zout - dat is sneeuw, dan wat aarde, wat takjes en bladeren...'

Dus je hebt letterlijk een bord voor je liggen met zout voor sneeuw enzovoort?!

'Ja. Het is in vieren gedeeld. Dat heet een foley floor, het is heel gewoon. Foley is een ander woord voor geluidseffecten die je met je handen maakt. Dus als er een hert langsloopt, gebruik ik mijn vuisten. Dat vind je niet in een bibliotheek. Het is te specifiek. Het is sneller en makkelijker om zelf het dier te worden! Het was de eerste keer dat ik het deed en ik vond het geweldig. Ik werk nu nauwer samen met Patrick en zijn productiebedrijf. Dat fascineert me echt. Het is leuk, maar heel precies werk, heel vermoeiend. Ik moet veel pauzes nemen.

Waar doe je dit werk?

toen ik stopte met het werken met de componist en meer geluidswerk ging doen, moest ik een studio hebben. Dus toen ben ik gaan netwerken bij de andere technici en vond ik een hele toffe gast genaamd Peter Rösner die een studio had. Hij was er een groot deel van de tijd niet omdat hij maanden achter elkaar op de set is om opnames te maken. Het delen werkt heel goed voor ons omdat ik niet naar filmsets ga. Het is perfect. Een studio in je eentje financieren is veel, maar we kunnen alle kosten delen, dus het is haalbaarder.

Vertel ons hoe je bent begonnen in de geluidstechniek!

ik ben rechtstreeks van de universiteit in Leeds in een studio in Londen gaan werken, als runner. Zo begint iedereen. Thee zetten, fruit halen, langzaam de technici leren kennen, erbij zitten, kijken en leren. Uiteindelijk ben ik opgeklommen tot half-loper/half-assistent. Het kost tijd. Je zit, je luistert, je leert. Ik vond het moeilijk, maar uiteindelijk zat ik achter de computer en gebruikte pro tools. De technici zaten achter het bureau. Dan zit je er pas echt in.

Waarom wilde je dit werk gaan doen?

door de muziek. Mijn hele familie is muzikaal en ik heb altijd alle muziekdingen gedaan die ik kon. Ik heb Music technology GSCE (14-16 jaar in Engeland en Wales) gedaan, dat was toen heel nieuw. En Muziektechnologie A level (na school, voor de universiteit). We deden maar met z'n drieën Muziektechnologie A level en onze school had een geweldige muziekstudio, dus daar heb ik veel tijd doorgebracht.

Ik denk dat we moeten eindigen met een beetje namen noemen. Vertel ons over de samenwerking met Kate Winslet!

haha! Ja, dat is een goeie! Dat is een van de voordelen van het werken in een groot postproductiehuis in Londen - je krijgt dat niveau van acteurs binnen. Het was een erg tragische documentaire over een vrouw in een oorlogsgebied. Ze maakten een film over haar en Kate Winslet bood zich aan om de Engelse stem te doen omdat het allemaal in een andere taal was. Dus ze kwam binnen om deze vrouw in het Engels te dubben. Ik was de assistent ADR engineer. ADR is extra dialoog opnemen - het gebeurt nadat een film is opgenomen en acteurs herhalen stukjes dialoog. Laten we zeggen dat het Pride and Prejudice is en er vliegt een vliegtuig over net op het moment dat iemand iets zegt. Maar het is een perfecte opname. In de tijd van Jane Austen hadden ze natuurlijk nog geen vliegtuigen! Dus de acteur komt binnen, neemt de zin opnieuw op en dat zet je er dan in. Het is hetzelfde met elke film die in het Duits wordt nagesynchroniseerd - weken en weken, maanden en maanden van ADR.

Dus Kate Winslet kwam binnen en ze was het Engels aan het nasynchroniseren om het op de een of andere manier kloppend te krijgen. Na afloop zeiden we tegen haar 'dat is ongelofelijk... hoe heb je dat in hemelsnaam gedaan? Toen vertelde ze het verhaal over het laatste uur van de film Titanic, als ze allemaal in het water zijn, en ze zei dat ze in een groot zwembad aan het filmen waren. Dus ze konden het geluid niet gebruiken. Er waren heel veel cameraploegen, ze spetterden allemaal in het rond, de akoestiek van het zwembad... dus ze konden eigenlijk geen dialoog gebruiken. Ze moesten alles knippen, niets uit die scènes is originele dialoog, het is allemaal nagesynchroniseerd. Ze zei dat het weken en maanden duurde om deze scènes te doen, alles opnieuw op te nemen, en sindsdien (Winslet was toen 21 jaar oud) doet ze het zonder problemen met ADR! In Titanic was er veel rillen, ze zou het ijskoud moeten hebben en dat moest ze reproduceren in een warme studio in Londen. Misschien moesten ze de airconditioning hoger zetten! Het was echt cool om haar te ontmoeten. Het is een hoogtepunt om te werken met mensen die aan de top van hun kunnen staan.

Heel erg bedankt, ik laat je nu naar je warme studio gaan.

Isobel treedt op tijdens de maandelijkse 'Jammin Tuesday'-sessie in Treibhaus op 13 februari 2024. Toegang is gratis/donatie.

En ze is gastvrouw en speelt op de Singalong Session van Die Bäckerei op donderdag 18 april 2024: Absoluut geen muzikale ervaring nodig - alles wat je nodig hebt is je stem, iedereen is welkom (teksten en akkoorden worden geprojecteerd op de muur).

Header foto door Maria Kirchner

Ga voor meer informatie naar de website van Isobel Cope