De Geierwally in een Tiroolse remake

Een puur Tirools filmproject wil een nieuw licht werpen op het verhaal van de roman van waarschijnlijk de beroemdste Tiroolse vrouw. Het gaat over een vrouw die niet alleen unieke moed toonde in de tweede helft van de 19e eeuw. Ze leidde een voor die tijd uiterst zelfbepaald leven. Eerdere films over ‚Geierwally‘ waren uitsluitend gebaseerd op de roman van de Duitse schrijver Wilhelmine von Hillern, waarin een vrijheidslievend meisje een moedige daad begaat, opkomt voor rechtvaardigheid en weigert haar vader zich te laten bemoeien met de keuze van haar toekomstige echtgenoot - en zich uiteindelijk zonder mitsen en maren aan de uitverkorene onderwerpt. De echte ‚Geierwally‘ zou dat zeker niet hebben gedaan. Ik zal het maken van de film volgen in deze blog. In ieder geval heeft een eerste korte film internationaal al heel wat stof doen opwaaien.

De 'echte Geierwally‘ leefde als schilderes in Innsbruck

Achter de ‚Geierwally‘ schuilt eigenlijk een geëmancipeerde, moedige en sterke vrouw genaamd Anna Knittel, die als meisje liefkozend Nanno of Knittele werd genoemd. Geboren en getogen in Elbigenalp in het Lechdal, 160 jaar geleden was ze zelfs als meisje niet van haar zelfbewuste vrouwelijke pad af te brengen. Wat veel mensen zich niet realiseren is dat ze het grootste deel van haar leven in Innsbruck doorbracht omwille van de liefde en de schilderkunst.

De heldin van de roman wordt een tragisch operakarakter

Wat Andreas Hofer voor ons Tirolers als man is, is ‚Geierwally‘ voor ons als vrouw: een traditionele Tiroolse identificatiefiguur. Ze is onbuigzaam, een 'vrouwenbeeld' met eigenschappen die vroeger alleen bij 'mannenbeelden' getolereerd werden. Het feit dat ze als jong meisje de moed toonde om twee adelaarsnesten tegelijk uit te snijden, leverde haar niet alleen in haar geboortedorp Elbigenalp erkenning op. Uiteindelijk werd ze een beroemde roman- en filmheldin. Bovendien werd ze zelfs het centrale, zij het tragische, personage in een opera. ‚La Wally‘ de opera van Alfredo Catalani vierde 30 jaar na de spectaculaire daad ware triomfen op de wereldpodia. De beroemdste aria uit de opera, „Ebben? ... Ne andrò lontana“, stond op het repertoire van de legendarische Maria Callas.

De gier was een adelaar, de Wally was een Anna

In het echte leven heette Geierwally Anna Knittel . De gier was een adelaar, en ze was een zeer gerespecteerd schilderes in Innsbruck, waar ze het grootste deel van haar zelfgekozen leven doorbracht naast de liefde van haar leven Engelbert Stainer. Hier creëerde ze haar zeer rijke oeuvre van portretten, landschappen en florale motieven.

Hoe werd Anna Stainer-Knittel aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw de personificatie van de 'wilde en romantische Alpen'?

In 1863, toen er niemand dapper genoeg was om een adelaarsnest bij een bergweide in haar gemeente Elbigenalp in de Lechvallei uit te schakelen, bood Anna zich vrijwillig aan, tot grote verrassing van haar vader. Hij was een gepassioneerd jager en wapensmid van beroep. Hij probeerde al dagen een arend neer te schieten, maar had steeds 'gemist'. Dus moest het arendje bij wijze van spreken met de hand uit het nest worden gehaald om de lammetjes te redden uit de klauwen van het arendspaar en een einde als arendsvoer.

En zo abseilde Anna, hangend aan een henneptouw, naar het adelaarsnest, stopte het jong in een zak en liet zich weer omhoog trekken. Haar verhaal zou normaal gesproken alleen plaatselijke aandacht hebben getrokken in de vallei en onder de dorpelingen. Dat het een legende is geworden, hebben we te danken aan een Beier.

Een Beier 'ontdekte' de ‚Geierwally‘

In het midden van de 19e eeuw reisde de geschoolde advocaat en schrijver Ludwig Steub en beschreef het land in de bergen. Hij reisde door het toen nog mysterieuze Tirol en ontdekte de dalen, mensen, gewoonten en tradities van de regio. Zijn 'Drie zomers in Tirol' en de ‚Tyrolischen Miscellen‘ kunnen nu met zekerheid de eerste indrukwekkende reisgids over Noord- en Zuid-Tirol genoemd worden.

Steubs romantisch gekleurde verteltoon, zijn verslagen van stoere maar vriendelijke mensen en de landschappelijke schoonheid van de bergen en gletsjers speelden een beslissende rol in de vorming van het beeld van Tirol dat vandaag de dag nog steeds heerst. Hij zou postuum onderscheiden moeten worden met een Tiroolse medaille.

Vóór Steubs excursies in Tirol waren er maar weinig vreemdelingen die zich als toerist in de bergen waagden, een wereld die toen nog als 'vijandig' werd beschouwd, maar dat veranderde snel. Geen wonder: Steub veranderde de harde en vijandige realiteit van de Tiroolse bergen in een geromantiseerd beeld van verlangen, prees de positieve kwaliteiten van de hardwerkende mensen, bewonderde hun traditionele klederdracht en voltooide zijn eerste avontuurlijke bergtochten in de Ötztaler Alpen. Tirol als toeristische bestemming was geboren.

Tijdens zijn onderzoek leerde Steub het verhaal van het meisje Anna Knittel voor het eerst kennen, vermoedelijk uit een krantenbericht. Omdat hij de kunstverzamelaar en archivaris Anton Falger van Elbigenalp in het Lechdal goed kende, vroeg hij hem het zeer jonge meisje te motiveren om een schriftelijk verslag van haar daden te geven.

"De Annele in het Adelaarsnest"

De publicatie van dit unieke verhaal eerst in 'Wolf's Illustrierte Rundschau' en daarna in de 'Tyrolische Miszellen' onder de titel "Das Annele im Adlerhorst" was een 'voltreffer' met vertraging. Daarin beschrijft Anna in haar eigen woorden hoe ze de Adlerhorst twee keer had gestript. De eerste keer was toen ze nog maar 17 jaar oud was. In 1863, toen ze nog maar 22 jaar oud was, abseilde ze voor de tweede keer de steile 'Saxenwand' af naar de oogtoren, stopte het jonge dier in een zak en werd weer naar boven getrokken door de jongens die het in eerste instantie niet hadden aangedurfd.

De literaire sensatie

Een schrijfster met de naam Wilhelmine von Hillern had de werken van Steub aandachtig gelezen, inclusief de beschrijvingen van Anna Stainer-Knittel. Ze voelde een perfect, romantisch verhaal - een moedig meisje wordt tegen de wil van haar vader verliefd op een stoutmoedige jager. De roman, die in 1875 werd gepubliceerd, werd een literaire sensatie en maakte van de Alpen een soort plaats van verlangen.

Het feit dat de auteur de plot vervolgens ook naar het Ötztal verplaatste, is nog een bewijs dat Hillern de beschrijving van Steub volgde. Ze ging zelfs zo ver dat ze echte mensen die Steub beschreef bij naam in haar roman opnam. Bijvoorbeeld de pionier van alle berggidsen: Nikodemus Klotz, Rofenhofbauer zu Vent. De roman was echter een groot succes.

Toneelspel, stomme film, heroïsche film, home movie

Hillern aarzelde geen seconde toen ze haar roman tot een toneelstuk wilde omvormen. De theaterversie werd gepubliceerd in 1881 en werd zeer geprezen door de toen beroemde schrijver Theodor Fontane.

Het is geen wonder dat de eerste film over deze moedige daad werd gemaakt in het tijdperk van de stomme film. Een tweede film kwam net op tijd voor de Nazi's en werd opgenomen in 1940 als een soort Duitse heldenfilm. Een derde film werd gemaakt in 1956 en behoorde tot de categorie 'Heimatfilme', die erg populair waren na de verschrikkelijke oorlog.

Een korte film als eerste vonk

Dat het nieuwe project van de vereniging ‚Kunstformentirol‘ uitmondt in een lange speelfilm is eigenlijk te danken aan een internationaal succesvolle korte film die de vereniging vorig jaar produceerde. Verschillende prijzen motiveren Mario Dengler als regisseur en Sabrina Engl als regisseur en hoofdrolspeelster van ‚Geierwally‘, om het verhaal opnieuw en nog gedetailleerder te vertellen. "Met respect voor de historische figuur van deze vrouw, met grote waardering voor de prachtige Tiroolse omgeving en een enorm enthousiasme voor de culturele en alledaagse goederen van de 19e eeuw," zoals de website van de film vermeldt.

Crowdfunding en behoud van soorten

Iedereen kan bijdragen aan de financiering van de historische filmset en zo deel uitmaken van deze nieuwe verfilming. De reis door het 19e-eeuwse Tirol zal worden gefilmd met authentieke rekwisieten, waarvan sommige trouw zijn aan het origineel.

Met de bijdragen van velen zal het mogelijk zijn om het boeiende verhaal van Walburga Stromminger zo authentiek mogelijk te vertellen op het bioscoopscherm.

20 procent van de crowdfunding voor „Geierwally“ gaat ook naar lopende Europese projecten voor het behoud van diersoorten , waarbij de Innsbruck Alpine Zoo ook bij betrokken is.

Meer informatie en details vind je hier: https://www.startnext.com/geierwally-derfilm

Film sponsoring

Filmsponsoring biedt zowel bedrijven als particulieren de mogelijkheid om exclusief deel te nemen aan de financiering van de film. Naar de details: https://www.geierwally-derfilm.com/patenschaft

Het Geierwally filmproject online en op social media

De nieuwste informatie over het filmproject van de Tiroolse kunstenaarsgroep vind je op de filmwebsite https://www.geierwally-derfilm.com/ .

Het 'echte' verhaal van Geierwally vertel ik in een aparte 'filmblog ' op mijn blog 'Tirol isch toll': https://tirolischtoll.wordpress.com/geierwally/

Mijn belangrijkste doel is om de sociale omgeving van een vrouw te portretteren die hunkerde naar vrijheid en rechtvaardigheid en niet bereid was om zich te onderwerpen aan de dictaten die vandaag de dag onbegrijpelijk zijn en in die tijd meestal mannelijk waren. Het was ook een tijd waarin het alpentoerisme praktisch was uitgevonden en Tirol voor veel mensen een soort 'bestemming van verlangen' was geworden. Materiaal voor spannende verhalen.

Ik wil ook graag het artistieke werk van Anna Stainer-Knittel presenteren. Haar oeuvre wordt ten onrechte overschaduwd door haar moedige daad, die ze zelf niet zo dramatisch zag.

Geïnteresseerden kunnen de voortgang van het Tiroolse filmproject ook volgen op Instagram en Facebook en Facebook.