Wat zijn de belangrijkste factoren bij het plannen van een tournee?Paul Mair: "Ik denk altijd van tevoren na over met wie ik ga reizen Wat willen we, wat kunnen we, welke vaardigheden hebben we? De antwoorden op deze vragen werken als een invoerfilter. Vervolgens staat voor mij bij het plannen van tochten altijd het grote aspect van informatie gelijk aan veiligheid voorop. Dit geldt voor alle gebieden van alpinisme, zomer en winter, of het nu gaat om klimmen, toerskiën of off-piste skiën. Als ik een beeld kan schetsen van hoe het terrein eruit ziet, kom ik daarbuiten nog steeds voor verrassingen te staan - bijvoorbeeld als ik iets van de kaart niet goed heb geïnterpreteerd of als de plaatselijke omstandigheden niet honderd procent overeenkomen met het lawinebericht - maar mijn hersenen zijn al voorbereid op komende beslissingen."
Wat zijn jouw favoriete hulpmiddelen daarbij?"In de winter zijn mijn belangrijkste hulpmiddelen om de vraagtekens die in het terrein op de loer liggen zo goed mogelijk op te lossen absoluut het lawinesituatiebericht, het weerbericht en/of actuele gegevens van weerstations. Wat is het verwachte zicht, wat is de temperatuur, hoeveel wind of neerslag is er? Dit zijn belangrijke filters voor het kiezen van een geschikte tocht. Dan natuurlijk kaart- en gidsenliteratuur, hoewel dit inmiddels is teruggebracht tot internetbronnen. Er zijn ingenieuze planningstools die ik kan gebruiken om de tijd en fysieke eisen en de belangrijkste punten van mijn tocht te bepalen."
Hoe zou u vanuit uw perspectief de evolutie van de tourplanning beschrijven:
Wat is er veranderd sinds u in de bergen bent?"Vroeger - laten we zeggen 20, 25 jaar geleden - verzamelden we ons in de hutten rond de fax of de radio om informatie te krijgen over het weer of de lawinesituatie, die natuurlijk nooit de kwaliteit van de voorspellingen van vandaag konden bijhouden. Soms was er zelfs een mini-TV waar we informatie uit teletekst konden halen, herinnert iemand zich dat nog? Hoe dan ook, we vertrouwden minder op de meest nauwkeurige uurvoorspellingen en probeerden gewoon dingen uit.
Maar het meest serieuze punt vanuit mijn oogpunt was ook een grotere bereidheid om het zonder te doen. Ik sta zeer kritisch tegenover het feit dat tegenwoordig altijd iets mogelijk en haalbaar moet zijn. Dat merk ik vooral bij skitochten. Vroeger waren er tochten die nooit in de hoge winter werden gedaan. Tegenwoordig worden juist deze tochten bestormd vanaf de eerste sneeuwval.
Maar natuurlijk zijn er nog steeds dingen die de technologie ons niet afneemt bij het plannen van tochten. Wie denkt dat hij gewoon de blauwe stip op de digitale kaart tussen gekleurde gebieden moet duwen, dat hij geen zicht nodig heeft, heeft het gewoon mis. Als je niet kunt zien, kun je niet zien. Zeker niet in gevaarlijke gebieden. En de uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt nog steeds bij de mens, zelfs ondanks de verscheidenheid aan ingenieuze digitale hulpmiddelen, vanuit dat oogpunt zie ik de technologieën als zowel een vloek als een zegen."
Merkt u ook een verandering in de praktische tourplanning die aan de klimaatverandering kan worden toegeschreven?"Ik merk het op twee gebieden: heel duidelijk een massale terugtrekking van de gletsjers en het daarmee gepaard gaande vrijkomen van morenegebieden met steile stroomgebieden, in combinatie met een minder dik sneeuwdek in de winter. In de zomer hebben we zeker te maken met meer rotsval. We moeten rekening houden met intensievere neerslag en een toename van objectieve gevarenmomenten. Met al deze overwegingen hebben we altijd al rekening moeten houden bij het plannen van tochten, maar ze worden zeker steeds explosiever.
In het algemeen zou ik willen dat er meer mogelijkheden waren om gemakkelijk met het openbaar vervoer naar tourgebieden te komen. Dit werkt beter in Zwitserland. Een vraaggericht lokaal vervoersconcept in de klassieke toergebieden zou wenselijk zijn."
