Wild Innsbruck

Adelaars, gemzen, marmotten en steenbokken. Allemaal alpiene bewoners die in het wild in de bergen van Innsbruck te vinden zijn. Dit maakt ons uniek als provinciehoofdstad in de Alpenboog. Het is dus de moeite waard om je ogen open te houden tijdens wandelingen. En neem zeker een verrekijker mee.

Als je in de zomermaanden met de Nordkettenbahn naar Hafelekar gaat, zul je soms voor een echte verrassing komen te staan. Het is niet ongewoon om volwassen steenbokken te zien zonnebaden onder het bergstation. Dit soort beelden verwacht je in de Innsbruck Alpine Zoo. Net zoals de unieke dierentuin een fantastische gelegenheid is om alpiene dieren van dichtbij te bestuderen. Als een soort voorbode van hun ontdekkingstocht in het wild.

Of het nu in het gebied van Nordkette, rond de Patscherkofel of in het Sellraintal is: in de bergen van Innsbruck kun je vaak met het blote oog wilde dieren zien. Het is een aanrader om het terrein af en toe met een verrekijker te 'scannen'. Meestal vinden wandelaars marmotten, gemzen, steenbokken of zelfs adelaars.

Gemzen, de sierlijke alpendieren

"Vooral gemzen flaneren in de bergen van Innsbruck," weet Sebastian Pilloni, een van de rangers in het natuurpark Karwendel."Tijdens onze natuurtochten is het bijna zeker dat we gemzen gracieus over het steile terrein zien bewegen." De Innsbruck Nordkette maakt deel uit van het natuurpark Karwendel, dat met 739 vierkante kilometer het grootste beschermde gebied van Tirol is. Het strekt zich uit van Seefeld tot aan het Achensee meer en van Innsbruck tot aan de Duitse grens.

Op bijzonder warme dagen glijden de gemzen graag over de laatst overgebleven sneeuwvelden. Grote en kleine dieren storten zich op handen en voeten in het dal en je kunt wel raden hoeveel plezier ze daarbij hebben.

Moedige klimmers: de steenbokken

Steenbokken zijn natuurlijk een thema op de Innsbruck Nordkette. Mannelijke dieren met soms enorme horens kunnen worden bekeken, evenals de 'Steingaissen', die in de zomer met hun jongen rondzwerven. Steenherten waren lange tijd uitgestorven in het Alpengebied. Om precies te zijn: de dieren vielen ten prooi aan het foutieve geloof dat hun bloed en hoorns wonderbaarlijke genezende krachten hadden. in 1712 werd de laatste steenbok in de Zillertaler Alpen doodgeschoten. Nadat slechts 60 steenbokken in de Gran Paradiso overleefden, begon men aan het begin van de 20e eeuw met het fokken en verspreiden van deze prachtige alpendieren. De Innsbruck Alpine Zoo speelt hierbij ook een belangrijke rol, want elk jaar worden er dieren van de nakomelingen in het wild uitgezet.

Majestueus: de steenarend

De steenarend is niet voor niets het heraldische dier van ons land. De majestueuze vliegende kunstenaars vliegen niet alleen door onze bergwereld, ze zitten ook graag op soms bizarre 'uitkijkpunten' om de omgeving te bekijken.

Momenteel broeden er weer zo'n 200 paar steenarenden in ons land. Het is dus bijna vanzelfsprekend dat je zeearenden ook in Innsbruck en de omliggende bergen kunt zien. Je moet weten dat ze dol zijn op de opwaartse luchtstromen op bergkammen, dus ze zijn niet alleen afhankelijk van warme opwaartse luchtstromen. "Op Nordkette kunnen ze dus hun vliegkunsten ten volle uitleven," zegt Pilloni. Steenarenden zijn echter min of meer afhankelijk van marmotten. Zij zijn als het ware het favoriete voedsel van deze majestueuze vogels.

Marmotten, de clowns van de bergen

"Er zijn niet veel 'marmotten' in het gebied Nordkette in Innsbruck," zegt Pilloni. De reden: de humuslaag is niet al te dik door de steensamenstelling van dit gebied. Maar dat is nodig zodat de mollige dieren hun ingewikkelde holen met verschillende in- en uitgangen kunnen bouwen.

Wandelaars in het Sellrain hebben meer kans om deze kleine aardmannetjes te zien. Meestal laten ze van zich horen door middel van schelle fluitjes die de marmottenwachters uitzenden om arenden of zelfs mensen te waarschuwen.

De reden waarom marmotten meestal goed doorvoed zijn is simpel: tijdens hun winterslaap, die zeven maanden duurt, hebben ze veel energie nodig. Ze eten deze energie tijdens de ongeveer vijf "wakkere" maanden, aan het einde waarvan ze er erg mollig uitzien.

Mysterieus en schuw: de lynx

Lynxen zijn geen permanente gasten in het 'stedelijke gebied' van Innsbruck. "Maar ze komen af en toe langs", legt natuurparkwachter Sebastian Pilloni uit. De reden: lynxen houden van bossen en zijn erg schuw. "De prooi van de lynxen zijn voornamelijk herten, die ze in de bossen vinden." Met hun zeer lichtgevoelige ogen kunnen lynxen een haas op 300 meter en een hert zelfs op 500 meter afstand waarnemen.

Deze prachtige katten zijn als het ware erg schuwe en 'geheime' bosbewoners. Ze hebben een territorium nodig dat groter is dan 100 vierkante meter. Aan het begin van de 20e eeuw was de lynx volledig uitgestorven in het Alpengebied. Vanaf 1970 werden ze opnieuw geïntroduceerd in Zwitserland, gevolgd door Oostenrijk en Slovenië.

Mijn tips:

Een bezoek aan de Innsbruck Alpine Zoo is een prachtige manier om alpiene dieren van dichtbij te zien. Klik hier voor de website van de dierentuin.

Rangers van het natuurpark Karwendel zijn erg populair. Een lijst met begeleide wandelingen vind je op de website van het natuurpark.