De grondige wegen van de Heer: dwalen met Andi

Als Andi Schatz in de winter op pad gaat, wacht hem overal hard werken. Op het Mieminger Sonnenplateau, ongeveer 40 minuten met de bus ten westen van Innsbruck, ligt een indrukwekkende 250 kilometer aan loipes en wandelpaden. En niemand kent deze loipes zo goed als de Mieminger loipegids die voor Innsbruck Tourismus werkt. Met de eerste sneeuwval kon ik eindelijk zelf de dagelijkse uitdagingen ervaren die de winter hier met zich meebrengt. Mijn excursie naar de stille schoonheid van een buitengewone schatkamer.

Het kleine VVV-kantoor in het idyllische dorpje Mieming ligt op slechts een paar meter van de bushalte bij het stadskantoor. Alles is hier aangenaam eenvoudig, zelfs de supermarkt op het dorpsplein ziet er nog uit als een kruidenierswinkel uit vroeger tijden. In het uitnodigende informatiekantoor met houten frame word ik twee keer begroet door Theresa. De derde informatiedame, ook Theresa, is vandaag vrij. De gezellige dorpssfeer is zo gastvrij dat ik me meteen thuis voel tussen de wandelbrochures en wandelroute-informatie. Er wordt meteen koffie geserveerd in de "Bürostubn" ernaast, waar de rustieke hoekbank ook dienst doet als bureau. Andi Schatz staat daar, gebogen over een enorme kaart, met zijn vinger de kleurrijke lijnen natrekkend en de werkdag van vandaag plannend. Zijn handdruk is sterk en zwaar, zijn ogen stralen al van een wilde gretigheid om te werken: "Griaß di! Kunnen we het doen?

Het is opofferend koud. De winter kraakt en kraakt buiten. Met dit weer jaag je een hond echt niet de deur uit. Maar Andi gaat natuurlijk nergens heen zonder Jack. Een handzwaai van de baas en de hond neemt plaats op de achterbank, hijgend in afwachting. Zelfs op de jonge leeftijd van tien was Andi hier moeilijk weg te krijgen, zegt hij. De opgeleide landbouwmachinetechnicus is nu 32 jaar oud en is de expert op het plateau voor alles wat met paden te maken heeft. Van mei tot september zijn Jack en Andi bijna uitsluitend in de bergen te vinden om paden en paden te repareren, putten te repareren, banken recht te zetten, bergdennen te snoeien (bergdennen zijn heuphoge struiken in de hoge Alpen) en ligstoelen te onderhouden. Het duo zorgt ook voor de fietspaden, het alpenpark, de speeltuinen en de themapaden, waarbij ze vaak nauw samenwerken met de gemeente en elkaar helpen. Alleen de klimroutes worden door andere professionals gedaan, knipoogt de Bergfex, en Jack blaft ter bevestiging.

Zelfs als Andi en Jack alleen op pad zijn, worden er ruwe steentjes uit de weg geschopt, wordt er aan hekken gerammeld of wordt een hek geïnspecteerd. Maar Andi sust ze: Dat hoort gewoon bij het beroepsethos van de wegenwachters, daar ontkom je niet aan. Moeder natuur schrijft zelf hun dienstrooster: 's zomers na een storm de larikstakken opruimen, 's winters met de opruimwagen op pad - je moet gewoon spontaan en flexibel zijn! Andi hoeft zich alleen maar te ergeren aan sommige mensen - wanneer rood-wit-rode wandelmarkeringen opnieuw worden overgeschilderd of borden worden gestolen (vooral het doodlopende stuk is populair), wanneer weidehekken worden beschadigd, poorten niet worden gesloten of hele wegwijzers spoorloos verdwijnen. Alleen dan is het werk soms erg vervelend, zoals de trailmaster meldt.

De voorbereidingen voor de winter beginnen al in oktober, wanneer Manni uit Wildermieming, die de sneeuw hier al 30 jaar kent, ook een handje helpt. Allereerst worden de zware machines uit hun zomerslaap gehaald en klaargemaakt voor de winter. Overigens vertrouwt Miederming volledig op duurzaamheid als het om sneeuw gaat; er wordt hier niets met kunstsneeuw bedekt. In natte (sneeuwarme) winters wordt de natuurlijke sneeuw gewoon op de ouderwetse manier met vrachtwagens van grotere hoogten naar de langlaufloipe gebracht. Over langlaufen gesproken: Vandaag de dag staan er loipe-markeringen en -borden op de laadvloer van de pick-up, waarvan Andi en Jack er aan het begin van elk seizoen 1200 moeten neerzetten. Hoewel ze hun sneeuwkettingen altijd bij de hand hebben, hebben ze die dankzij de vierwielaandrijving nooit echt nodig gehad, knipoogt Andi.

En over sneeuwkettingen gesproken: de winter van 2018/19 was zo sneeuwrijk dat de spoorzoekers tijdens de sneeuwstorm vast kwamen te zitten in het bos. Als je 's nachts helemaal alleen vastzit in het bos, met de bomen voor en achter je die knikken als oude tandenstokers van de sneeuw, heb je een gemotiveerde beschermengel nodig, lacht de trailmaster. Niet alleen de hemel en Holle maken overuren, maar ook Andi: soms zeven dagen dienst, 's nachts de wacht houden voor de webcam en de eerste opruiming om drie en vijf uur 's ochtends. Tegen zevenen 's avonds is de hond tenminste klaar met werken, knipoogt de sneeuwman, ik haal het wel in.

... zoals het gezegde luidt, zijn er paden. Magenta gekleurde borden markeren de geprepareerde winterwandelpaden in Tirol, waarvan er vier in Mieming te vinden zijn. Het feit dat wandelaars nog steeds verdwalen op de paden is bijzonder lastig, omdat hun voetstappen diepe gaten achterlaten die moeizaam met de hand moeten worden gerepareerd. Het is natuurlijk een beetje Sisypheaans, maar de feedback van de mensen komt overeen met de werklust van Andi Schatz: een glimlach is gewoon de beste beloning! Hij zal echter nooit vergeten dat iemand hem ooit een fooi van honderd euro gaf - dat gebeurt maar één keer in je leven, zegt de pionier blij. Hij gaat zelden naar Innsbruck, misschien naar de kerstmarkt met zijn vriendin, maar de drukte wordt Andi al snel te veel. Hij is veel liever hier boven in de stilte, glimlacht de penningmeester in de winterzon.

Foto's: De foto's van het informatiekantoor en de workshop in het artikel zijn gemaakt door de auteur. De omslagfoto, de brute natuurfoto's en alle actie selfies op de langlaufuitrusting zijn gemaakt door trailgids Andi Schatz en zijn trouwe metgezel Jack.