Vijf keer vers eten: nieuwe restaurants in Innsbruck

Eindelijk lente! Zodra de zon je uitnodigt om een wandeling te maken in Innsbruck en omgeving, is het tijd om te stoppen voor een hapje eten. Hartig, vorstelijk, buitengewoon - of zelfs helemaal geheim? Naast het vertrouwde is er ook iets nieuws te vinden - de Alpenstad heeft vijf verse hotspots te bieden: sprankelend streetfood uit het Verre Oosten, een kleine, verborgen patisserie, een rebelse keizerin, een zeer groene pizzeria en zelfs een stijlvolle Steampunk-Spaceship. Wat volgt: dringende aanbevelingen voor je volgende wandeling.

Het is inderdaad een déjà vu: de Koi Bar aan de Lanser See heeft nu een slimme streetfoodkraam naast de markthal van Innsbruck. Bij de ingang glimt de "Show Stopper" (die kan worden gehuurd voor catering) in de zon en serveert Koreaanse lekkernijen. Michaela lacht aan de voorkant en Lutfur zwaait met zijn lepel aan de achterkant. Als ik na een paar kleine hapjes van het menu wil weten waarom hij zo goed kan koken, knipoogt hij gewoon: "Ik weet sommige dingen! En zelfs mevrouw Lim, een klant hier maar anders zelf een Koreaanse kok, noteert op een stoffen servet: "Kimchi smaakt hier goed - Koreaans goedgekeurd! Naast de kimchi stoofpot is er ook Koreaanse ramen, krokante kip, geplukt varkensvlees en veggie dhal. Op verzoek met veel koriander, alles om mee te nemen en zelfs betalen met een kaart is geen enkel probleem. Als je besluit te blijven voor een prosecco of twee, noteer dan in je agenda de kookcursussen die binnenkort worden aangeboden bij Koi Lans.

Een onopvallende achtertuin in Pradl. Maar wacht, hier hangt zoetigheid in de lucht! Sinds kort houden Christine (dankzij haar nichtje alias tante Ina) en Patrick zich bezig met klassiek banketbakken in de aloude bakkerij Walter. Een oudere dame houdt hulpeloos de deur voor me open Tante Ina’s ze speelt al met het idee om te verhuizen omdat de taarten hier zo schandalig lekker zijn. De mokkakardinaal, de originele Weense apfelstrudel, de Punschkrapferl special (met frambozenchocolade in plaats van fondant), de krokante roomplakken - en dan de Sacher-taarten!

Ik ben allang vergeten dat ik eigenlijk geen fan ben van taart. Alleen gemak heeft geen plaats in de kleine toonbank, ondanks het goede assortiment: we zijn zo seizoensgebonden en regionaal mogelijk! Alleen heeft nog geen enkele Tiroolse boer de 360 scharreleieren per week kunnen leveren. Het zij zo, zeg ik, en laat een roze punchdonut voor me inpakken. Bij de uitgang houd ik de deur open voor de volgende meneer, complimenteer de banketbakker en word de oude dame van daarnet. Gelukkig woon ik iets verder weg.

Ze grijnst, de keizerin: mariatheresia is de nieuwe naam van het voormalige Theresienbräu op de hoek van de Landhausplatz en heeft ook al het andere daar veranderd. Van de voormalige armoedige bierloods zijn alleen nog maar herinneringen over. In plaats daarvan straalt de plek nu elegantie uit - en entertainment! Een lang verwacht sprankje hoop in de evenementenlocatiewoestijn van de hoofdstad van de deelstaat: De grootste pubquiz van de stad, een pop-up ruimte voor diverse verrassingen, een chef's table met wisselende gastchefs, een gezellige gastentuin, een hele verdieping voor privéfeesten en regelmatig lokale livemuziek, belooft de vriendelijke manager Selle me tijdens mijn inspectie van de plek. Op zondag is er een kinderprogramma en er is zelfs een kunst- en cultuurclub gepland!

Het veelzijdige voorprogramma begint begin maart, maar de Kaiserin heeft al heel wat culinaire hoogstandjes te bieden: Een dagelijks wisselend lunchmenu voor fijnproevers, plus huisgemaakte limonades, gevolgd door een Espresso Italiano, en 's avonds is er een sundowner in de tuin van het paviljoen. Regionaal en duurzaam zijn sowieso vanzelfsprekend, lacht Selle en geeft ons hoop: Innsbruck heeft misschien eindelijk weer een centrale hotspot voor iedereen. Dat zou echt de kers op de taart zijn.

Er zijn veel manieren om pizza te maken. De meeste zijn goed. Sommige zijn uitzonderlijk goed. En van een paar raak je zelfs sprakeloos. Dit overkwam me onlangs in de Meow Pizzeria Verde omdat alles daar volledig veganistisch is. Dus zonder mozzarella, ricotta, prosciutto, salsiccia, helemaal zonder Italië, zou je kunnen mopperen. Maar hou je mond en kauw eerst, zeg ik. Zelfs tegen mezelf, toen ik er (toch wel sceptisch) heen ging voor mijn allereerste veganistische pizza. Maar kijk (en proef) daar: 48 uur zelfgefermenteerd gistdeeg, heerlijke cashew kaas, champignons en gerookte tofu, afgemaakt met een fijne truffel glacé en alles erop en eraan. Italië is hier niet zuur, maar juist machtig trots: Mama mia(u), er gebeuren nog wonderen in de wereld! Als ik Marco, de verantwoordelijke pizzaiolo, tref bij de houtoven, zet ik mijn beste Italiaans in: Grazie mille per questa esperienza straordinaria, tornerò presto! De ragazzo laat lachend het deeg vliegen en is opgetogen: weer een nieuwe kattenfan.

Mijn laatste stop brengt me naar Kematen, acht minuten met de trein naar het westen. In wat nog een vrij nieuw industriegebied is, is een Steampunk Spaceship geland die je zelf moet zien (en eten). Zodra je de flitsende ruimtekantine hebt gevonden The Iron Chef kom je in een compleet andere wereld terecht. Je kunt je de steampunkstijl voorstellen als zoiets als een utopia in de verre toekomst, maar dan aangedreven door stoommachines. The Iron Chef volgt dit idee tot in de puntjes, en ook de vriendelijke smutje (scheepskok) Daniël doet zijn werk goed: een dagelijks wisselend lunchmenu (tot 14.00 uur) met drie gangen, een maaltijdsalade en een eerlijke prijs (12,90 euro). Het weekmenu wordt van tevoren per e-mail verstuurd, en met een nabijgelegen treinstation en een eigen afrit van de snelweg ben je in een mum van tijd bij het ruimteschip.

Vanaf half vier is er goed gegrild eten, hamburgers, steaks en nog wat langer livemuziek. Omdat er hier geen luidruchtige buren zijn, grijnst de bebaarde Smutje en raadt hij Skullfire op 10 mei, het geplande zomerfestival en af en toe een kijkje op de evenementenkalender van Freizeit Tirol aan.

Foto's: Alle bewijsfoto's in het artikel zijn door de auteur gemaakt tijdens zijn wandelingen.